Αυτογνωσία σελ.46. έως 58

τετράδιο εργασίας σελ. 43 έως 45

Μπορείτε να πάρετε την θέση της μισής λαμπάδας. Να βολευτείτε στη θέση αυτή. Βεβαιωθείτε ότι τα πόδια σας είναι άνετα. Ίσως με ένα μαξιλάρι κάτω από τους γλουτούς. Και μπορείτε να αρχίσετε με την κίνηση των χεριών, Κάντε αυτό συνέχεια αργά συνειδητά με την αναπνοή. Στην εισπνοή ανεβάζοντας τα χέρια πάνω και πίσω από το κεφάλι, μία παύση εκεί, με την εκπνοή γυρίζοντας τα χέρια πάλι πλάι. Κάντε αυτό συνέχεια, αργά, συνειδητά.

Συνεχίστε συνειδητα και ήρεμα αυτή την κίνηση των χεριών σε συνδυασμό με την αναπνοή σας. Φαίνονται πλήρης αναπνοές με την κοιλιά, τα πλευρά και το στήθος. Πλήρεις εισπνοές και εκπνοές.

Και κάντε την κίνηση όσο πιο αργά μπορείτε. Σαν μία κίνηση μπαλέτου, πολύ αργά ανεβάζουμε τα χέρια πολύ αργά τα κατεβάζουμε. Μαζί με την αναπνοή.

Κάντε το μερικές φορές ακόμα με την πλήρη αναπνοή. Τώρα μπορείτε να ολοκληρώσετε με την κίνηση αυτή και να συνεχίσετε με την πλήρη αναπνοή κάνοντας τις στροφές του κεφαλιού. Εισπνοή, κράτημα, στρίβετε το κεφάλι δεξιά με το κράτημα, εκπνοή γυρίζοντας το κεφάλι στο κέντρο. Και πάλι εισπνοή, κράτημα γυρίζοντας το κεφάλι αριστερά και εκπνοή γυρίζοντας στο κέντρο.

Κάντε αυτό συνέχεια μερικές φορές αυξάνοντας την αιμάτωση του εγκεφάλου. Ανανεώνοντας την υπόφυση, τον υποθάλαμο, του θυροειδή, τον παραθυροειδη. Συνεχίστε. Συνεχίστε ακόμα, με την κίνηση του κεφαλιού μαζί με την αναπνοή.

——

Και μπορείτε να ολοκληρώσετε με την κίνηση αυτή και να βάλετε τα χέρια σας, το δεξι κάπου στην κοιλιά σας και το αριστερό στο στήθος σας. Να είναι άνετα οι αγκώνες να ακουμπάνε στο πάτωμα και τα χέρια χαλαρά, ελεύθερα. Και κάντε την πλήρη αναπνοή. Με την εισπνοή νιώστε την κοιλιά σας να φουσκώνει, μετά νιώστε τα πλευρά ανοίγουν, προς το πλάι και μετά το στήθος να ανεβαίνει γεμίζοντας τους πνεύμονες και με την εκπνοή νιώστε την κοιλιά να ξεφουσκώνει, τα πλευρά να ξεφουσκώνουν και το στήθος να χαλαρώνει.

Μετά πάλι εισπνοή, κοιλιά πλευρά και στήθος, μια παύση, εκπνοη κοιλιά πλευρά και στήθος. Κάντε αυτό συνέχεια τώρα, την πλήρη αναπνοή αργά και συνειδητά. Αργες συνειδητές αναπνοές κοιλιά πλευρά και στήθος στην εισπνοή και κοιλιά πλευρά και στήθος στην εκπνοή.

Τώρα θα προσθέσουμε ρυθμό. Θα μετρήσουμε κατά τη διάρκεια του κρατήματος και της εκπνοής. Λέγεται τριγωνική αναπνοή. Θα σας βοηθήσουν στην αρχή, εκπνεύσετε. Τώρα εισπνοή 1234. Κράτημα 1234. Εκπνοή 1234. Εισπνοή 1234. Κράτημα 1234. Εκπνοή 1234. Συνεχίστε μόνοι σας την τριγωνική αναπνοή μετρώντας νοερά στην εισπνοή, το κράτημα, και την εκπνοή. Συνεχίστε.

….

……..

………..

Συνεχίστε την τριγωνική αναπνοή μετρώντας την ίδια διάρκεια στην εισπνοή, στο κράτημα, και στην εκπνοή.

Τώρα αφήστε την αναπνοή σας ελεύθερη και νιωστε το σώμα σας. Αφήστε τα πόδια να είναι χαλαρά, αν χρειάζεται να τα λυγίσετε λιγάκι για να είστε χαλαροί. Αφήστε τους γλουτούς να χαλαρώσω. Οι μέση σας ξεκουράζεται χαλαρώνει. Αφήστε όλη την σπονδυλική στήλη να χαλαρώσει. Ιδιαίτερα η πλάτη χαλαρώνει. Αφήστε τους ώμους έξω σφίξουν, να χαλαρώσουν. Αφήστε τα μπράτσα, τους καρπούς, τις παλάμες να χαλαρώσουν. Νιώστε την κοιλιά, αφήστε την να χαλαρώσει. Και αφήστε το ηλιακό πλέγμα να χαλαρώσει. Νιώστε το στήθος και μέσα στο στήθος σας δώστε ένα άνοιγμα. Σαν να ανοίγει ένα παράθυρο εκεί και να φεύγει από μέσα σε κάθε έννοια, κάθε σκέψη. Αφήστε τον αυχένα να χαλαρώσει. Χαλαρώνει ο αυχένας. Και το κεφάλι σας, το σαγόνι χαλαρώνει, τα μάγουλα χαλαρώνουν, Αφήστε τα μάτια σας να χαλαρώσουν, και τα μάτια μέσα και γύρω από τα μάτια. Αφήστε τα μάτια σας να χαλαρώσουν, να ξεκουραστούν. Και αφήστε το μέτωπο σας να χαλαρώσει. Να γίνει λειο και χαλαρό και χαλαρό και αφήστε τον εγκέφαλο σας να ξεκουραστεί, να ηρεμήσει, και να ανανεωθεί. Ξεκουράζεται και ανανεώνεται ο εγκέφαλος. Όλο το νευρικό σύστημα ανανεώνεται. Η υπόφυση, ο υποθάλαμος, το ενδοκρινικό σύστημα, όλα ανανεώνονται.

———

Τώρα μπορείτε σιγά-σιγά να λυγισετε τα γόνατα σας και να γυρίσετε προς τα δεξιά και να βρείτε τρόπο να ξαπλώσετε ανάσκελα, με την λιγότερη αναστάτωση, με απόλυτη ηρεμία, βρείτε τρόπο να ξαπλώσετε με τα πόδια σας ίσια και ανάσκελα. Και βόλεψε το σώμα σας με τα χέρια δίπλα σας, παλάμες προς τον ουρανό, το κεφάλι ίσιο με την σπονδυλική στήλη, το πηγούνι λίγο προς το στήθος, τα μάτια κλειστά, τα πόδια χαλαρά. Αφεθείτε εκεί. Κάντε έναν έλεγχο στο σώμα σας και αν υπάρχουν μέρη που δεν είναι χαλαρά αφήστε τα να χαλαρώσουν τώρα. Όπου υπάρχει σφίξιμο στο σώμα σας αφήστε το να χαλαρώσει.Συνεχίστε να νιώθετε το σώμα σας και να αφήσετε όλα τα μέρη του σώματος να ξεκουραστούν, να χαλαρώσουν.

Τώρα, θα κάνουμε μία μικρή ανάλυση στην θέση που είστε. Σκεφθείτε ένα γεγονός η κατάσταση τον τελευταίο καιρό που σας έχει δημιουργήσει ένα δυσάρεστο συναίσθημα. Κάτι που σας έχει στεναχωρήσει ή θυμώσει η κάτι που σας έχει κάνει να νιώσετε φόβο. Επιλέξτε ένα γεγονός, η κατάσταση, η σκέψη που σας έχει δημιουργήσει ένα δυσάρεστο συναισθημα τον τελευταίο καιρό.

Τώρα έχοντας επιλέξει ένα γεγονός η κατάσταση, συνειδητοποιήστε τα συναισθήματά που είχατε ή έχετε για το θέμα αυτό. Τι συναισθήματά είχατε ή έχετε για το θέμα αυτό; Τώρα έχοντας συνειδητοποιήσει τα συναισθήματά που είχατε η έχετε, Συνειδητοποιήστε τώρα τις πεποιθησεις. Τι πιστεύατε τι πιστεύετε που σας κάνει να νιώθετε έτσι. Ποιες πεποιθήσεις οι σκέψεις σας κάνουν να νιώθετε έτσι σε σχέση με το θέμα αυτό. Συνειδητοποιήστε τις πεποιθήσεις οι τους προγραμματισμούς σας γύρω από το θέμα αυτό που σας κάνουν να νιώθετε τα συναισθήματα αυτά.

Τώρα συνειδητοποιήστε πως αντιδράτε. Πως αντιδράσατε τότε και γενικά πως αντιδράτε με τον εαυτό σας και τους άλλους σε τέτοιες περιπτώσεις. Πως αντιδράτε.

Τώρα επιλέξτε ένα συναίσθημα που σε ενοχλεί περισσότερο. Μπορεί να είναι φόβος η θυμός οι ενοχή η πλήγωμα η αδικία η προδοσία, ένα συναίσθημα. Μπορείτε να δεχτείτε τον εαυτό σας έχοντας το συναίσθημα αυτό; Την ύπαρξη του συναισθήματος μέσα σας; Ναι ή όχι;

Μπορείτε να αφήσετε το συναίσθημα αυτό; Ναι ή όχι; Μπορείτε να το αφήσετε;

Η επόμενη ερώτηση. Θέλετε να το αφήσετε; Ναι ή όχι; Θέλετε να αφήσετε το συναίσθημα αυτό;

Και η επόμενη ερώτηση. Πότε θέλετε να το αφήσετε; Σκεφτείτε πότε θέλετε να αφήσετε το συναίσθημα αυτό;

Τώρα δοκιμάστε να το αφήσετε και δείτε πως νιώθετε χωρίς αυτό το συναίσθημα. Αν σας αρέσει καλύτερα με το συναίσθημα ή χωρίς. Δοκιμάστε να το αφήσετε και δείτε πως νιώθετε χωρίς αυτό το συναίσθημα.

Και τώρα μπορείτε σιγά-σιγά να συνέρχεστε προς την εγρήγορση και να σημειώσετε αυτά που συνειδητοποιήσετε στην χαλάρωση. Σημειώστε στο τετράδιο σας.

Σήμερα είναι το έβδομο μάθημα της συγκινησιακής αρμονίας και έχουμε την ερχόμενη Κυριακή την σωματική αρμονία. Να έρθετε με ένα σεντόνι τετράδιο εργασίας, συνεννοηθείτε μεταξύ σας με αλληλοβοήθεια να έρθετε.

Σήμερα θα συνεχίσουμε τη συζήτηση πάνω στο πως δημιουργούνται τα συναισθήματά μας και άρα πως μπορούμε να απελευθερωθούμε από ανεπιθύμητα συναισθήματα.

Οι σελίδες για το σημερινό μάθημα είναι στο βιβλίο αυτογνωσία σελίδα 46 με 58.

Η αιτία των συναισθημάτων μας είναι οι πεποιθήσεις μας. Σήμερα στην χαλάρωση σας ζήτησα να μπορείτε να βρείτε ποιες πεποιθήσεις δημιουργούν τα συναισθήματά που έχουμε για ένα γεγονός. Δεν είναι πάντα εύκολο. Το σύστημα πεποιθήσεων μας είναι δύσκολο να το βρούμε γιατί είναι τα ίδια γυαλιά μέσα από τα οποία προσπαθούμε να δούμε. Δεν μπορούμε να δούμε τα γυαλιά μας. Κοιτάμε μέσα από τα γυαλιά του κόσμου. Και κοιτάμε μέσα από το σύστημα πεποιθήσεων μας τον κοσμο και βλέπουμε ένα κόσμο που δεν είναι τίποτα άλλο παρά η προβολή των πεποιθήσεων μας. Βλέπουμε ουσιαστικά αυτό που πιστεύουμε και όχι αυτό που πραγματικά υπάρχει. Είναι λεπτή εργασία και χρειάζεται τη βοήθεια του σεμιναρίου, τη βοήθεια του συντονιστή, τη βοήθεια της καθημερινής ασκήςης σε αυτό, να διατηρήσουμε ένα ημερολόγιο και να κάνουμε αυτή την ανάλυση για να μπορούμε να βρούμε τι ακριβώς πιστεύουμε που δημιουργεί τα συναισθήματά που έχουμε για τα γεγονότα και τις καταστάσεις της ζωής μας.

Αλλά θα φτάσουμε σε αυτό σε λίγο.

Ας συζητήσουμε πρώτα το ερέθισμα. Το ερέθισμα μπορεί να είναι ένα γεγονός η μια κατάσταση που συμβαίνει έξω από εμάς. Μπορεί να είναι μια κουβέντα που λέει κάποιος, μπορεί να είναι μια αλλαγή που γίνεται στη ζωή σας, στο χώρο της οικογένειας, στο χώρο της εργασίας, στις φιλίες που έχουμε, μια αλλαγή στην οικονομική μας κατάσταση, κάποια νέα που ακούμε σε σχέση με κάποιον άνθρωπο, μπορεί να είναι ένα κοπλιμέντο από κάποιον ή μία απόρριψη από κάποιον.

Εμείς εισπράττουμε αυτό το εξωτερικό ερέθισμα, το λεγομενο γεγονός ή την κατάσταση, και περνάει από το σύστημα πεποιθήσεων μας κι εμείς το ερμηνεύουμε εμεις σαν ευχαριστο η δυσάρεστο. Και δημιουργούνται συναισθήματα μέσα μας ανάλογα με την ερμηνεία που δίνουμε.

Ο καθένας δίνει σημασία σε άλλα πράγματα. Μερικοί άνθρωποι δίνουν πάρα πολλή σημασία στην εμφάνιση. Κι αν κάποιος τους λέει είσαι χάλια σήμερα είναι όλη την ημέρα στεναχωρημένοι. άλλοι άνθρωποι δίνουν σημασία στην γνώση. Και όχι στην εμφάνιση, λένε δε με ενδιαφέρει η εμφάνιση αφού έχω γνώση. Άλλοι δίνουν σημασία στα οικονομικά, δεν τους ενδιαφέρει να έχω γνώσεις, έχουν λεφτά. Καταλαβαίνετε;

Ο κάθε ένας στηρίζει κάπου την αξία του, την ασφάλεια του και τον ενδιαφέρουν κάποια πράγματα που είναι απαραίτητα να τα έχει και δεν τον ενδιαφέρουν αν έχει άλλα και αλλοι ανθρωποι αλλα.

Κάτι που είναι πολύ σημαντικό για τους περισσότερους ανθρώπους είναι η γνώμη των άλλων. Λίγοι άνθρωποι έχουν απελευθερωθεί από την σημασία που δίνουν στην γνώμη του άλλου δεν εννοώ να είμαι αδιάφορος και να μην ακούω τι λένε οι άλλοι. Λέω να βιώσω την ασφάλεια και την αξία μου ανεξάρτητα από την γνώμη τους. Οι περισσότεροι από εμάς τα χάνουμε όταν κάποιος μας απορρίπτει, όταν δε μας δέχεται.

Ανάλογα σε τι δίνω σημασία δημιουργώ μία εσωτερική πραγματικότητα ανάλογα με τα ερεθίσματα που υπάρχουν στη ζωή μου.

Δε λέω ότι δεν είναι σημαντικό να δίνουμε σημασία. Θα πρέπει να αποφασίσετε εσείς αν η σημασία που δίνεται σε κάποια πράγματα είναι προς όφελος ή πρόβλημα για σας. Σας φέρνει ευτυχία και αρμονία και αποτελεσματικότητα στη ζωή σας ή η σημασία που δίνεται σε κάποια πράγματα δημιουργεί ένα βραχυκύκλωμα μέσα σας. Νιώθετε αρνητικά προς τον εαυτό σας, αρνητικά προς τους άλλους και χαλάτε την σχέση σας με τους άλλους και τον εαυτό σας; Αυτό είναι μία ανάλυση που θα κάνουμε στην πορεία.

Το δεύτερο είδος ερεθισμάτων είναι η μνήμη. Δεν συμβαίνει κάτι αυτή τη στιγμή, δεν υπάρχει κάποιο γεγονός η κατάσταση αλλά θυμάμαι κάτι και μου παράγει συναισθήματα αυτή η μνήμη. Σκέφτομαι κάτι από το παρελθόν, μπορεί να είναι αρνητικό και να μου δημιουργήσει πόνο και θυμό η ενοχή και δύναμη δεσμευμένος με το παρελθόν και να μην μπορώ να βιώσω το παρόν επειδή ο νους μου έχει κολλήσει σε κάτι που έχει γίνει στο παρελθόν που δεν μπορώ να συγχωρέσω είτε στους άλλους είτε στον εαυτό μου, η δεν μπορώ να ξεπεράσω. Το δεύτερο ερέθισμα είναι η μνήμη.

Το τρίτο ερέθισμα είναι οι σκέψεις του μέλλοντος. Σκέφτομαι το μέλλον και έχω διάφορα συναισθήματα γι' αυτό. Τι θα γίνει στα γεράματα, τι θα γίνει με το παιδί μου, με τις εξετάσεις του, με τη ζωή του. Δεν υπάρχει κανένα γεγονός, καμιά κατάσταση, είναι εντελώς μία φαντασία στο μυαλό μου. Φαντάζομαι ότι κάτι θα γίνει δεν θα γίνει και παράγω μία συναισθηματική κατάσταση πάνω σε κάποιες υποθέσεις. Μπορεί να μη ζήσω το επόμενο δευτερόλεπτο. Δεν ξέρω τι θα γίνει. Αλλά σκέφτομαι ένα μέλλον και παράγω μέσα μου μία εσωτερική κατάσταση που βασίζεται σε αυτές τις σκέψεις για το μέλλον.

Το τέταρτο ερέθισμα είναι η ενεργειακη μας κατάσταση. Όταν η ενέργεια μας είναι αναστατωμένη η χαμηλή, υπάρχουν δύο καταστάσεις εδώ, είτε έχω χαμηλή ενέργεια και έτσι τα πάντα μου φαίνονται σαν βουνό, κάθε συμπεριφορά του κάθε ανθρώπου με ενοχλεί, με στεναχωρεί, δεν έχω ανοχή, δεν έχω υπομονή, δεν έχω κατανοηση επειδή είμαι κουρασμένος, δεν έχω ενέργεια (tamas).

Και η άλλη περίπτωση, έχω ενέργεια αλλά είναι επιθετική, είναι περισσότεροι από αυτό που μπορώ να αντέξω, έχω νεύρα και πάλι μου δημιουργεί συναισθηματικές καταστάσεις (rajas).

Τώρα, όλα αυτά είναι ερεθίσματα βέβαια, η πραγματική αιτία των συναισθημάτων μου είναι οι πεποιθήσεις μου. Αν έχω χαμηλή ενέργεια και έχω θετικές πεποιθήσεις δεν θα παραγω αυναισθήματα. Καταλαβαίνετε; Είναι σαν την σχέση μεταξύ της βροχής και των σπόρων. Σπόρος είναι το αποτελεσμα, αλλά χρειάζεται το νερό να γίνει. Ο σπόρος είναι οι πεποιθήσεις μας, η ενέργεια είναι το νερό που δίνει τη ενεργεια σε αυτόν το σπόρο για να φυτρώσει.

Και μαζί με την ενέργεια είναι η ορμονική κατάσταση του ανθρώπου, ιδιαίτερα στις γυναίκες. Με την περίοδο, την εγκυμοσύνη, την κλιμακτήριο, εποχές που οι ορμόνες αλλάζουν και παράγονται πάλι συναισθήματα που πολλές φορές δεν έχουν κάποια λογική αιτια, αλλά πάλι η αλλαγή ορμονών είναι η βροχή, είναι το νερό ενώ οι πεποιθήσεις που είναι μέσα μας ερχονται στην επιφάνεια με την ορμονική αλλαγή.

Άρα έχουμε

εξωτερικά γεγονότα και καταστάσεις.

Σκέψεις για το παρελθόν,

σκέψεις για το μέλλον,

η ενεργειακή μας κατάσταση και

η ορμονική μας κατάσταση.

Σε σχέση με τα τελευταία δύο παίζει ιδιαίτερο ρόλο η σωματική αρμονία. Είναι ένας τρόπος ζωής με σωστή διατροφή, καθημερινή άσκηση, αναπνευστικές ασκήσεις και χαλάρωση και θα πρόσθετα και θετική προβολή, σε καθημερινή βάση ώστε να δημιουργήσουμε άφθονη θετική και ήρεμη ενέργεια και μια ορμονική αρμονία μέσα μας. Δηλαδή είναι στα χέρια μας να κάνουμε αρκετά για τα τελευταία δύο.

Είναι πιο εύκολο να κάνουμε μια σειρά από ασκήσεις και να τρώμε σωστή διατροφή παρά να μπορούμε να ελέγξουμε το νου μας.

Τώρα, πάμε να μάθουμε να ελέγχουμε το νου μας αλλά είναι πιο δύσκολο από το να ελέγξω το σώμα και να κάνω πέντε ασκήσεις και να έχω μια καλή ενέργεια γενικά στη ζωή μου που με προδιαθέτει προς θετικά συναισθήματα.

—

Τα συναισθήματα είναι σαν ένα ποτάμι, είναι μία ροή. Δεν υπάρχει καθόλου το ποτάμι στεγνώνει. Και γίνεται έρημος. Αλλά και αν ξεχειλίζουν πέρα από τα όρια του ποταμού άρα και του εαυτού μας υπάρχει πλημμυρα καταστροφή. Η λύση δεν είναι η απουσία των συναισθημάτων ούτε να είμαστε έρμαια των συναισθημάτων μας. Θέλουμε να βρούμε τον τρόπο να δεχτούμε τα συναισθήματά μας, να τα χειριζόμαστε αποτελεσματικά και όχι να μην υπάρχουν καθόλου. Και όσο το δυνατόν να είναι περισσότερο Θετικά συναισθήματα.

Τώρα εδώ προσέξτε. Υπάρχει ο κίνδυνος να μπούμε στην παγίδα της άρνησης και να μη βλέπω τα αρνητικά συναισθήματα που υπάρχουν. Και να μπαίνω σε μία ψυχολογία όταν τα έχω ξεπεράσει όλα όταν δεν τα έχω ξεπεράσει, απλώς τα έχω σκεπάσει. Δεν επιθυμούμε αυτό.

Θέλουμε να καλλιεργήσουμε θετικά συναισθήματα αλλά όχι να αγνοήσουμε την ύπαρξη των αρνητικών συναισθημάτων που υπάρχουν μέσα μας. Αυτό θα οδηγήσει μόνο στην ψυχοσωματική αρρώστια. Και αργότερα στο δρόμο μας σε πολλά προβλήματα επειδή αυτά έχουν μείνει μέσα μας.

Ο καθένας πρέπει να βρει αυτή την ισορροπία στη ζωή του. Να μπορεί να αναγνωρίζει την ύπαρξη του θυμού, του φόβου, του πόνου, τις μικρές και να ασχοληθεί με αυτά, σιγά-σιγά να βρει τις αιτίες, να απελευθερωθεί από αυτά, όχι απλώς να τα αγνοήσει.

Υπάρχουν συστήματα που προτείνουν στον άνθρωπο να μην τα κοιτάζει καθόλου και μόνο να σκεφτείτε θετικά. Δεν πιστεύω σε αυτό. Έχω δει πολλά κρούσματα ανθρώπων που προσπάθησαν αυτό και μετά από πολλά χρόνια ξαφνικά βγήκε ενας χειμμαρος αρνητικοτητας απο μέσα τους επειδή δεν ασχολήθηκαν.

Ούτε όμως θέλω να αρχίσω ναι επικεντρώνουμε στα αρνητικά και να το θεοποιώ. Και να θεοποιώ το θυμόμουν και την θλίψη μου και να ταυτίζομαι και να βασίζω την ύπαρξή μου πάνω σε αυτά.

Πρέπει να βρεθεί μία ισορροπία και στο σεμινάριο αυτό θα προσπαθήσει ο καθένας να βρει τη δική του ισορροπία.

—

Η ουσία είναι ότι υπάρχει μόνο ένα αρνητικό συναίσθημα και αυτό είναι ο φόβος.

Όλα τα άλλα συναισθήματα, ο πόνος η πίκρα, ο θυμός, η εκδίκηση, το μίσος, όλα γεννιούνται από τον φόβο. Από τη στιγμή που άνθρωπος απελευθερώνεται από το φόβο, απελευθερώνεται από το θυμό, από τον πόνο, από την πίκρα, από το άγχος.

Βέβαια δεν μπορούμε να φτάσουμε ακόμη σ' αυτή την ρίζα γι' αυτό θα ασχοληθούμε με το θυμό και τα άλλα συναισθήματα.

Απλώς όταν θα κάνετε ανάλυση αυτές τις ημέρες να ξέρετε ότι όταν βρείτε ότι έχετε θυμό δεν φτάνει. Εντάξει, θυμώνω. Έχω το θυμό, θέλω να γνωρίσω το θυμόμουν αλλά πίσω από το θυμό μου υπάρχει κάτι άλλο. Μη μένετε στην επιφάνεια. Βρείτε τον πόνο ή την ενοχή ή το φόβο που υπάρχει πίσω από το θυμό. Φτάνω να θυμώσω ή να μισω ή να θέλω εκδίκηση επειδή φοβάμαι επειδή πονάω η επειδή νιώθω ένοχος. Να ξέρουμε ότι ο θυμος ειναι δευτερογενες συναισθημα, τον σεβόμαστε αλλά πάντα θέλουμε να ρωτήσουμε τι υπάρχει πίσω από το θυμό.

Εδώ έχουμε ένα ερέθισμα που περνάει μέσα στις αισθήσεις μας, μέσα στον νου μας και αρχίζουμε να ερμηνεύουμε αυτό και βγάζουμε συμπεράσματα ότι αυτό που συμβαίνει στα συμβεί ή που έγινε είναι η απειλή η δεν είναι απειλή. Περνάει και λέει είναι απειλή η δεν είναι απειλή. Και αν είναι απειλή αρχίζουν τα αρνητικά συναισθήματα, φόβος, πόνος, κίνδυνος, θυμός, ίσως, εκδίκηση, πανικός.

Ερμηνεύοντας το ότι δεν είναι απειλή αυτό, δεν, δεν κινδυνεύει η αξία, δεν κινδυνεύει, δεν κινδυνεύει η ελευθερία μου, ειμαι ασφαλής, τότε δεν παράγονται αρνητικά συναισθήματα. Ειναι τόσο απλό. Άρα την ψάχνουμε;

Ψάχνουμε να βρούμε ποιες πεποιθησεις σε σχέση με το συγκεκριμένο ερέθισμα το αίσθημα του κινδύνου.

Τι απειλείται εδώ; Η αξία μου; Απειλείται η ασφάλεια μου; Απειλείται η ελευθερία μου, η απειλείται η ευχαρίστηση η απόλαυση μου; Αυτό είναι το βασικό ερώτημα. Δηλαδή 99% απο την ανάλυση θα κάνετε θα βρείτε αυτό. Τι απειλείται εδώ. Απειλείται η αξία μου, η ασφάλεια, η ελευθερία μου, τι κινδυνεύει αυτή τη στιγμή που μου δημιουργεί αυτά τα συναισθήματα. Είναι τόσο απλό.

Απλώς πρέπει να βρούμε τις πεποιθήσεις. Τι πιστεύω γι' αυτό που με κάνει να βγάζω το συμπέρασμα ότι απειλούμαι από αυτό που συμβαίνει.

Τώρα, δεν είναι ανάγκη μόνο εγώ. Μπορεί να απειλείται το παιδί μου. Να απειλείται ο σύντροφος μου. Να απειλείται κάποιος με τον οποίο εγώ ταυτίζομαι και δεν αντέχω αυτός με τον οποίον ταυτίζομαι να βλέπω να έχει αυτό το πρόβλημα. Πάντα το ερώτημα είναι δική μου. Πάντα το ερώτημα είναι τι κινδυνεύει εδώ. Τι κινδυνεύει για μένα, για το παιδί μου, για το σύντροφό, για την κοινωνία που ζω ίσως αν έχω ταυτιστεί με την κοινωνία.

Περνάει αυτό το ερέθισμα στο νου μας, ερμηνεύεται από τις πεποιθησεις, δημιουργουνται ανάλογα συναισθήματα και τα συναισθήματα αυτά δημιουργουν τις αντιδράσεις μας.

Αυτο ειναι το τεταρτο σημειο: Ερέθισμα, συναίσθημα, πεποίθηση και αντίδραση. Οι αντιδράσεις είναι εσωτερικές, αρχίζω να νιώθω εσωτερικά πράγματα, σφιγγεται το στομαχι, ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι μου, η μπορεί να αρχίσω να έχω διάφορες σκέψεις φόβου η κλείνομαι να μην μιλαω με τους άλλους, ή να επιτίθεμαι, ειναι μια αντιδραση αντίδραση.

Δηλαδή το ερώτημα είναι πως αντιδρώ. Είναι ενδιαφέρον να το παρατηρούμε αυτό επειδή η αντίδραση μας το ερέθισμα για τους άλλους.

Και μετά αυτό περνάει σε αυτούς, περνάει από το δικό τους σύστημα πεποιθησεων, δημιουργεί δικά τους συναισθηματα και την δική τους αντίδραση προς εμάς που γίνεται το επόμενο μας ερέθισμα. Η δράση περνάει σε εμάς,, δημιουργεί τα δικά μας συναισθήματα, αντιδράμε κι εμείς και έχουμε δύο ρομπότ που αλληλεπιδρούν μεταξύ τους. Βασικά δεν έχουμε μία γνήσια επαφή. Αντιδρούν και αλληλεπιδρούν οι προγραμματισμοι μας, οι πεποιθήσεις μας. Όχι οι πραγματικοι εαυτοί μας. Είναι δύο προγραμματισμένα όντα που απλώς παίζουν τους προγραμματισμούς μεταξύ τους.

—-

Θέλω να σας δώσω τρία παραδείγματα σήμερα της ανάλυσης και μετά θα σας δώσω χρόνο να κάνετε την δική σας ανάλυση και μετά θα συζητήσετε στην ομάδα.

Το πρώτο παράδειγμα είναι ότι το παιδί γυρίζει από το σχολείο με χαμηλους βαθμούς.

Το ερέθισμα εδώ είναι ένα χαρτί που έχει κάποια πράγματα γραμμένα πάνω του. Κάποιος άλλος παίρνει το χαρτί και το κοιτάει και δεν έχει κανένα συναίσθημα. Το χαρτί το ίδιο δεν έχει καμία απειλη. Έχει κάποια ονόματα, κάποια γράμματα. Ο καθένας δίνει μια άλλη αξία στο χαρτί αυτό.

Τώρα τι συναισθήματα μπορεί να δημιουργούνται στο μυαλο του γονιού την ώρα που διαβάζει αυτό το χαρτί που είναι απλώς ένα χαρτί με μαύρα γράμματα πάνω;

Φόβος για το παιδί, θυμός προς το παιδί, ντροπή προς την κοινωνία, απόρριψη προς τον εαυτό του, θυμός προς τον εαυτό του, διάφορα συναισθήματα, ενοχη. Διάφορα συναισθήματα μπορεί να δημιουργούνται από ένα χαρτί που διαβάζει ο γονιός. Επειδή δίνει κάποια σημασία στο χαρτί αυτό.

Ποιες είναι οι πεποιθήσεις; Ότι το μέλλον του παιδιού στηρίζεται πάνω στους βαθμούς του, η οικονομικη του κατάσταση θα στηρίζεται πάνω μου, ότι η αξία του στηρίζεται εκεί, Ότι η επαγγελματική του ικανοτητα στηρίζεται εκεί, ίσως ότι η δομή του χαρακτήρα του στηρίζεται εκεί, διάφορες πεποιθήσεις που μπορεί είτε να μείνει. Μπορεί να είναι αλήθεια, μπορεί να μην είναι αλήθεια. Υπάρχουν άνθρωποι που δεν είχαν ποτέ καλους βαθμούς και είναι πανευτυχεις, επιτυχημένοι. Άλλο η επιτυχία αλλά η ευτυχία.

Είναι δυο εντελώς διαφορετικα πραγματα. Υπάρχουν άνθρωποι επιτυχιμενοι και καθόλου ευτυχισμένοι. Υπάρχει και το αντίθετο.

Υπάρχει ένα σύστημα πεποιθήσεων εκεί που με κάνει να φοβάμαι για το παιδί.

Άλλες πεποιθήσεις:

Ότι φταίει το παιδί. Τώρα, μπορεί να φταίει μπορεί και να μη φταίει. Μπορεί να έχει άλλα προβλήματα. Μπορεί να έχει μπλοκαρίσματα. Να χρειάζεται κάτι.

Ότι εγώ αξίζω λιγότερο επειδή η δική μου αξία μετριέται με την απόδοση του παιδιού μου.

Άλλη πεποίθηση: Οι άλλοι με δέχονται η δε θα με δεχθούν σύμφωνα με την απόδοση του παιδιού μου. Αξίζω οταν δεν έχει καλή απόδοση, δεν αξίζω αν δεν έχει καλή απόδοση. Αξίζω όταν με δέχονται και με αναγνωρίζουν, δεν αξίζω όταν δε με δέχονται και δε με αναγνωρίζουν οι άλλοι.

Μια άλλη πεποίθηση: εγώ είμαι υπεύθυνος για την ικανότητα του παιδιού μου. Η δική του αποτυχία είναι δική μου αποτυχία. Δεν αξίζω σαν γονιός.

Διάφορες πεποιθήσεις που αν τις έχω δημιουργούν διάφορα συναισθήματα μέσα μου. Εγώ δεν σας λέω ότι είναι λάθος οι πεποιθήσεις. Παρόλο που πολλοί δεν της πιστεύω. Αλλά αυτό είναι δική σας απόφαση. Αν αληθεύουν.

Αν αληθεύει ότι το παιδί κινδυνεύει, αν αληθεύει ότι είναι δική σας αποτυχία, αν αληθεύει ότι το παιδί αξίζει λιγότερο η ότι αξίζετε εσείς λίγο. Αν αυτό είναι το μόνο βασικό στοιχείο και όχι η εντιμότητα, η δημιουργικότητα, τα οποία δεν μετριούνται καθόλου στους βαθμούς. Η εξυπνάδα, η ικανότητα λύνει προβλήματα, η φιλικότητα. Διάφορα χαρακτηριστικά που μπορεί να μετριούνται και μπορεί και να μη μετριούνται εκεί.

Και το ερώτημα είναι: τι θα νιώσω, ποιες πεποιθήσεις κάνουν να νιώθω ετσι και

αν αληθεύουν αυτές οι πεποιθήσεις. Αν θέλω να αλλάξω κάποια απ' αυτές τις πεποιθήσεις για να απελευθερωθώ από αυτά τα συναισθήματα.

Είναι σίγουρο ότι αντιδρώντας με θυμό και μίσος προς το παιδί επειδή μου χαλάει την αξία μου με αυτό που κάνει δεν θα έχει καλό αποτέλεσμα.

Το παιδί έχει πρόβλημα. Έχει αναγκη για κατανόηση και βοήθεια. Δεν έχει ανάγκη για απόρριψη αυτή τη στιγμή. Να επιβαρύνω εγώ τον ψυχικό κόσμο του παιδιού επειδή έχω εγώ την προσκόλληση της απόδοσης ή την προσκόλληση της γνώμης της κοινωνίας είναι ένα βάρος μπροστά. Όλο το ερώτημα τι είναι το πιο αποτελεσματικό αυτή τη στιγμή και για μένα αλλά και για το παιδί.

Ας πάρουμε ένα δεύτερο παράδειγμα. Η συκοφαντία.

Μαθαίνω ότι κάποιος φίλος μου έχει μιλήσει με άλλους ανθρώπους για εμένα και όχι θετικά. Και κάποιος άλλος φίλους μου το λέει. Αυτός λέει αυτά για σένα.

Τι συναισθήματά μπορεί να έχω; Οπωσδήποτε θα νιώθω απογοήτευση προδοσία, φόβο για το τι θα νομιζουν οι άλλοι, πόνο, θυμό, ίσως μίσος, ίσως εκδίκηση, στενοχώρια.

Ποιες πεποιθήσεις θα δημιουργήσουν αυτά τα συναισθήματα; Ότι ο άλλος θα πρέπει να συμπεριφέρεται προς εμένα όπως εγώ θέλω να συμπεριφέρεται και με κάποιους κανόνες που υπάρχουν στις φιλιες. Ότι κινδυνεύει η αξία μου στα μάτια των άλλων από αυτά που ακούνε για εμένα. Ότι οι άλλοι μπορεί να με απορρίψουν και να χάσω την φιλια τους η την αγαπη τους η το σεβασμο τους μέσα από αυτά που ακούνε. Αν χάσω την αγάπη και το σεβασμο τους θα μείνω μόνος μου και θα είμαι δυστυχισμένος ανθρώπος. Τα βιωσω απόρριψη και θα είμαι μόνος μου.

Φταίει ο άλλος για την πραγματικότητα μου και είναι υπεύθυνος για την δυστυχία που βιώνω αυτή τη στιγμή.

Θα πρέπει να ρωτήσω τον εαυτό μου, αληθεύουν όλες αυτές οι πεποιθήσεις; Όντως κινδυνεύει η αξία μου; Κινδυνεύουν οι φιλίες μου; Κινδυνεύω να χάσω το σεβασμό και την αγάπη των άλλων; Εγώ δεν ξέρω.

Εσείς πρέπει να αποφασίσετε αν όντως αληθεύουν όλα αυτά.

Και τι συναισθήματά δημιουργούνται μέσα? πως αλλιώς μπορώ να δω αυτή την κατάσταση. Πως μπορώ να πάρω αυτή την κατάσταση και αυτό είναι το ερώτημα σε κάθε περίπτωση και να μάθω κάτι και να κερδίσω κάτι από αυτό.

Πως μπορώ να κερδίσω κάτι από τους χαμηλούς βαθμούς του παιδιού, πως μπορώ να κερδίσω κάτι μέσα από την συκοφαντία αυτή, πως μπορώ να γίνω πιο δυνατός, πιο πράος, πιο έξυπνος, πιο άνθρωπος με κατανόηση και αγάπη, πως μπορώ με κάποιο τρόπο εγώ να δυναμώσω τον εαυτό μου για την αντιμετώπιση αυτού.

—-

Μια βασική βέβαια έννοια εδώ που θα συζητήσουμε αργότερα είναι ότι δε γίνεται τίποτα τυχαίο. Τώρα, θα του πω επανειλημμένα μέσα στα έξι χρόνια, δεν είναι τυχαίοι οι βαθμοί του παιδιού, δεν είναι τυχαία η συκοφαντία, δεν είναι τυχαίο οτιδήποτε συμβαίνει στη ζωή μας. Όλα συμβαίνουν για να μας δώσουν την ευκαιρία να μάθουμε κάτι. Δεν υποφέρει όμως κάποιος άλλος για να μάθουμε εμείς κάτι. Δεν είμαστε εμείς η αιτία που συμβαίνει κάτι σε κάποιον. Απλώς, ζούμε σε ένα σύμπαν οργανωμένο που δίνει στον καθέναν κάθε στιγμή τα ερεθίσματα που χρειάζεται για να μάθει τα επόμενα μαθήματα που χρειάζεται να μάθει.

Από τη στιγμή που υιοθετώ αυτή την αντίληψη λέω α, τώρα τι μπορώ να μάθω μαζί με το παιδί μου, την πρόκληση είναι αυτή; Πως μπορώ να βοηθήσω το παιδί μου αυτή τη στιγμή;

Και πως μπορώ να το κάνω χωρίς τα κίνητρα του τι θα νομίζουν οι άλλοι; Και πως φαίνομαι στους άλλους μέσα από το παιδί μου; Πως μπορώ να τα κάνω από πραγματική αγάπη και ενδιαφέρον για το παιδί μου και όχι από ενδιαφέρον για την δική μου εικόνα σ' αυτή την κοινωνία;

Πως μπορώ να αντιμετωπίσω αυτή την συκοφαντία με αγάπη και κατανόηση αλλά και σταθερότητα, να μη φοβάμαι να αντιμετωπίσω τον άνθρωπο αυτόν αλλά ούτε να τολμήσω; Να καταλάβω τι γίνεται; Και τι μπορώ να αποκομίσω από αυτό;

Πως μπορώ να απελευθερωθώ από το φόβο της γνώμης του άλλου. Και να κερδίσω τουλάχιστον αυτό, να νιώθω ασφαλής ανεξάρτητα με το τι νομίζουν οι άλλοι. Κάθε δυσάρεστη εμπειρία έχει πολλά δώρα να μας δώσει.

Και στο λέω αυτό όχι φιλοσοφικά, σας το λέω εντελώς έμπρακτα. Έχω τεράστια ευγνωμοσύνη για όλες τις δυσάρεστες στιγμές της ζωής μου. Έχω μάθει τόσο πολλά από αυτά. Δεν τα επιθυμώ, δεν επιζητώ δυσάρεστες στιγμές, αναζητώ ευχάριστες στιγμές.

Και κάνω ό,τι μπορώ να τις δημιουργήσω. Και δόξα τω Θεώ, είναι περισσότερες οι ευχάριστες στιγμές στη ζωή μου. Αλλά όταν είναι κάτι δυσάρεστο μαθαίνω πολλά πράγματα για τον εαυτό μου. Και είμαι ευγνώμων για αυτά.

Ένα τρίτο παράδειγμα και μετά θα σας δώσω χρόνο να γράψετε εσείς. Υπάρχει ένας άνθρωπος, ας πούμε ότι είναι γυναίκα, θα μπορούσε να είναι άντρας, που υποψιάζεται ότι ο σύντροφος την απατά, η το αντίθετο, ένας άντρας που φαντάζεται ότι η γυναίκα του τον απατά.

Τι συναισθήματά θα έχει; Φόβο, απόρριψη, πόνο, προδοσία, ντροπή, θυμό, μίσος, εκδίκηση ανάλογα με τον άνθρωπο ανάλογα με τις πεποιθήσεις που υπάρχουν. Εδώ όμως θα ρωτήσουμε δύο πράγματα.

Πρώτον, είπαμε ότι υποψιάζεται δεν το ξέρει ακόμα. Ποιες είναι οι πεποιθήσεις που προδιαθέτουν έναν άντρα μια γυναίκα να το πιστεύει αυτό; Δεν εξετάζουμε αν είναι αλήθεια ή όχι. Αλλά εξετάζουμε την προδιάθεση να νιώθει έτσι. Γιατί υπάρχουν άνθρωποι που έχουν αυτή την προδιάθεση.

Δημιουργείται από την πεποίθηση ότι δεν είμαι αρκετός να κρατήσω το σύντροφό μου, αρκετά ενδιαφέρον, αρκετά όμορφος, αρκετά καλός, οι η πεποίθηση ότι οι άντρες έτσι είναι, οι γυναίκες έτσι είναι, η επειδή είχα δει αυτό να γίνεται όταν ήμουν παιδί και πιστεύω ότι θα γίνει και σε μένα, επειδή είχα βιώσει εγκαταλείψει κάποια στιγμή στη ζωή μου πιστεύω ότι θα γίνει αυτό, ότι δεν θα μείνει ο άλλος μαζί μου. Υπάρχουν πεποιθήσεις που δημιουργούν μία προδιάθεση.

Μετά υπάρχουν άλλες πεποιθήσεις. Ότι αξίζω λιγότερο, μειώνομαι εγώ αν ο σύντροφος μου ενδιαφέρεται για κάποιον άλλον. Δηλαδή αξίζω μόνο αν ενδιαφέρεται για εμένα και αξίζω λιγότερο αν ενδιαφέρεται και για κάποιον άλλον. Είναι ένα πολύ συνηθισμένο συναίσθημα αλλά επίσης δεν αληθεύει. Δεν αξίζω λιγότερο. Ανάλογα με την συμπεριφορά του άλλου.

Είναι φυσικό να πονάω, είναι φυσικό να στεναχωριέμαι και να θυμώνω, αλλά όχι επειδή αξίζω λιγότερο. Δεν μπορεί αυτό που κάνει ο άλλος να αλλάζει την δική μου αξία. Μόνο εγώ μπορώ να το αλλάξω αυτό. Δεν μπορεί να αλλάξει αυτό που είμαι.

Φόβος της γνώμης της κοινωνίας, ότι η κοινωνία θα με απορρίψει. Ότι οι άλλοι θα γελάνε, θα χάσω την εκτίμηση τους, το σεβασμό τους.

Η πεποίθηση ότι ειδικά στην γυναίκα, ότι δεν θα είμαι ασφαλής, είτε σωματικά είτε οικονομικά να αντιμετωπίσω τη ζωή αν χάσω τον άνθρωπο αυτό.

Όλες αυτές οι πεποιθήσεις είναι πολύ συνηθισμένες. Είναι σε κάποιο βαθμό λογικές.

Αλλά αν συμβαίνει, τι θέλουμε να κάνουμε;

Θέλουμε να απελευθερωθούμε;

Θέλουμε να μείνουμε στην δυστυχία μας;

Θέλουμε να το ξεπεράσουμε;

Τι μπορούμε να κάνουμε;

—

Γενικά στη ζωή για αντιμετώπιση των δυσάρεστων συναισθημάτων πέφτει σε δύο κατηγορίες.

Η πρώτη κατηγορία είναι να προσπαθήσω να κάνω ό,τι μπορώ να αλλάξω την εξωτερική κατάσταση που με στεναχωρεί.ό,τι μπορούμε. Μέσα σε ηθικά πλαίσια. Και μέσα στο πλαίσιο του να μην κάνω σε κανέναν αυτό που δεν θα ήθελα να κάνουν σε μένα.

Η πρώτη προσπάθεια είναι να κάνω προσπάθεια να αλλάξω τα πράγματα να είναι όπως τα θέλω εγώ. Κανένα πρόβλημα. Ο καθένας έχει το δικαίωμα να το κάνει αυτό.

Το δεύτερο είναι μέχρι να γίνει όπως θέλω αν γίνει όπως θέλω, γιατί μπορεί να μη γίνει όπως θέλω, να μπορώ να είμαι ευτυχισμένος μέσα μου. Εμείς θα δουλέψουμε και τα δύο.

Όταν φέρνετε ένα θέμα στις ομάδες οι συντονιστές θα σας ρωτήσουν δύο είδη ερωτήσεων. Τι μπορείς να κάνεις για το αλλάξεις; Και τι μπορείς να κάνεις για να το δεχτείς;

Το μάθημα είναι πάντα η ευτυχία; Είμαστε εδώ για να είμαστε ευτυχισμένοι. Αυτό είναι το κριτήριο, είναι το σημείο αναφοράς. Εάν δεν είμαι τότε η έχω να μάθω να βρίσκω τη δύναμη να αλλάζω την εξωτερική κατάσταση ώστε να είμαι ευτυχισμένος γι' αυτό η χρειάζομαι να μάθω να νιώθω ασφάλεια και αξία και ελευθερία και ευτυχία όπως είναι. Ή τουλάχιστον μέχρι να αλλάξει.

Μέσα στις ομάδες οι ερωτήσεις πάντοτε στοχεύουν εκεί. Τι θέλετε να πιστεύετε για να μπορείτε να έχετε τη δύναμη να αλλάξετε αυτά που θέλετε και τι χρειάζεται να πιστεύετε για να μπορείτε να δεχτείτε τα πράγματα όπως είναι.

—-

Ομως με αυτή η αλλαγή πεποιθήσεων δεν είναι κάτι που θα ασχοληθούμε τώρα. Τώρα θα ασχοληθούμε μόνο για να βρούμε τις πεποιθήσεις. Ζητάμε να μην ζητήσετε λύσεις από εμάς. Μην ζητήσετε να σας δώσουμε εμείς τις απαντήσεις. Δεν τις ξέρουμε. Δεν ξέρουμε τι πρέπει να κάνετε. Εμείς ξέρουμε τις ερωτήσεις. Εσείς ξέρετε τις απαντήσεις. Εμείς ειμαστε εδω μόνο να σας ρωτήσουμε, τι θέλεις να κάνεις; Τι πιστεύεις; Και τι πιστεύεις πίσω από αυτό; Και θέλεις να απελευθερωθείς από την επίθεση αυτή; Πως θέλεις να το αντιμετωπίσεις;

Είμαστε εδώ για να σας ρωτήσουμε, όχι για να σας πούμε. Οι απαντήσεις είναι μέσα σε εσάς, όχι σε εμάς. Εντάξει;

—-

Για να ξεκινήσουμε αν θέλετε κοιτάξτε το φυλλο που πήρατε σήμερα, που λέει 'κάτι που με ευχαριστεί' και 'κάτι που με δυσαρεστεί'. Και θα κοιτάξουμε τώρα κάτι που με στεναχωρεί, και θα συμπληρώσουμε αυτό σαν μια γραπτή άσκηση πριν κάνουμε την ομάδα. Κάτι που με στεναχωρεί. Σκέψου ένα γεγονός, εμπειρία η σκέψη που με στεναχωρεί. Γεγονός, κατάσταση, μνήμη του παρελθόντος, σκέψεις για το μέλλον που μπορεί να με στεναχωρεί. Με το ερέθισμα αυτό τι είναι αυτό που νιώθετε. Θα μπορείτε να σημειώσετε τα συναισθήματά που έχετε. Πριν συνεχίσουμε αποφασίστε τώρα το γεγονός και γράψε τον αριθμό δύο εκεί. Γράψεις τον αριθμό δύο το γεγονός. Πιο ήταν το ερέθισμα, εμπειρία, γεγονός που έγινε αφορμή να νιώσω αυτά τα συναισθήματα. Γράψτε εκεί κάτι που σας έχει στεναχωρήσει τον τελευταίο καιρό και θέλετε να το αναλύσετε.

OK, πριν προχωρήσουμε πόσοι επιλέξετε ένα θέμα σχέσεων. Σηκώσει το χέρι σας. Πόσοι επιλέξετε ένα θέμα εργασίας;. Οικονομικό θέμα; Θέμα υγείας; OK τώρα προχωράμε στην ανάλυση: Τι συναισθήματα νιώθετε. Τσεκάρετε τα συναισθήματα που έχετε στον αριθμό 1, θυμό, απόρριψη, αυτό απόρριψη, απογοήτευση και προσθέσετε κι άλλα συναισθήματα που μπορεί να έχετε όταν σκέφτεστε το ερέθισμα αυτό.

Και όταν έχετε βρει τα συναισθήματά πηγαίνετε στον αριθμό 3. Τι πιστεύετε για το ερέθισμα που με κάνει να έχω αυτά τα συναισθήματα. Προσπαθήστε να βρείτε πεποιθήσεις. Τώρα μπορεί να μη χωράνε οι πεποιθήσεις εδώ, θα χρειαστεί να χρησιμοποιήσετε ίσως και ένα άλλο χαρτί. Συνεχίστε την ανάλυση μόνοι σας.

…..

…

Προσπαθήστε να βρείτε τις πεποιθήσεις που σας δημιουργούν τα συναισθήματα αυτά. Σκεφτείτε, τι πιστεύω ότι κινδυνεύει;

OK. Πριν κάνουμε τις ομάδες θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας κάποιες σκέψεις για το γράψιμο. Καταρχήν είναι πάρα πολύ φυσικό αν αυτή τη στιγμή δυσκολεύεστε να βρείτε πεποιθήσεις, είναι το πιο λογικό. Και γι' αυτό κάνουμε το σεμινάριο για να σας βοηθήσουμε. Σιγά-σιγά μέσα από τα χρόνια θα έρχονται στο νου σας, θα καταλάβετε ακριβώς ποιες είναι οι πεποιθήσεις. Όμως ο χρόνος που σας δίνουμε εδώ στο μάθημα είναι πάρα πολύ λίγος, δεν φτάνει. Χρειάζεται να γράψετε και στο σπίτι σας. Και το καλύτερο θα ήταν κάθε μέρα ένα τέταρτο να κάνετε μία ανάλυση των κύριων συναισθημάτων που είχατε αυτή την ημέρα. Τώρα, μέσα από τα χρόνια έχουμε παρατηρήσει μία αντίσταση σε αυτό και αυτή η αντίσταση είναι εις βάρος δικό σας. Και δεν μπορείτε να πάρετε πάρω όλα τα οφέλη που μπορείτε να πάρετε από το σεμινάριο. Θα ήθελα να αναφερθώ σε κάποιες από τις αντιστάσεις που βρήκαμε.

Καταρχήν η καταπίεση που ίσως έχετε βιώσει στα παιδικά χρόνια σε σχέση με γραπτές εργασίες ή σχολείο και μπορεί να σας θυμίσει αυτή η διαδικασία αυτή την καταπίεση. Θα ήταν κρίμα να ταυτίζεται το ένα με το άλλο. Διότι είστε ενήλικες, ήρθατε εδώ με τη δική σας βούληση, για ένα στόχο, το στόχο της αυτογνωσίας και της βελτίωσης της ζωή σας. Δεν είναι κάτι που πρέπει να κάνετε, είναι κάτι που καλό θα ήταν να θέλετε να το κάνετε από όρεξη για να καταλάβετε τον εαυτό σας και να απελευθερωθείτε από εμπόδια.

Ένα άλλο μπλοκάρισμα που έχουμε δει είναι ο φόβος να μη γράψουμε σωστά. Αν είχαμε τραυματικές εμπειρίες τα παιδικά χρόνια και κάναμε λάθη ορθογραφικά ή δε γράφονται σωστά, μπορεί να έχουμε μία αντίσταση τώρα στο γράψιμο. Δεν θα δει κανένας αυτά που γράφετε. Είναι μόνο για εσάς. Και δεν έχει σημασία αν τα γράφετε σωστά η όχι. Σημασία έχει η συνειδητοποίηση που κάνετε μέσα από αυτό.

Υπάρχει μια άλλη αντίσταση που έρχεται από το φόβο ότι κάποιος άλλος θα δει αυτά που γράφουμε. Αυτό πρέπει να το προσέξετε εσείς. Να το κρατήσετε κάπου που θα είναι ασφαλές. Δεν μπορούμε κάτι να κάνουμε εμείς γι' αυτό.

¼ είναι ότι παρόλο που έρχομαι στο σεμινάριο και κάνω την αυτογνωσία δεν θέλω να έρθω σε επαφή με κάποια πράγματα που υπάρχουν μέσα μου. Κάπου δεν θέλω να αναστατωθω, δε θέλω δε θυμάμαι, δε θέλω να το σκαλίσω και είναι σεβαστό αυτό. Μήπως όμως να κάνετε ένα άλλο σεμινάριο διότι αυτό το σεμινάριο είναι σκάψιμο. Είμαστε εδώ να σκαλίσουν, γι' αυτό ήρθανε. Δεν είναι ντροπή να μη θέλει κάποιος να το κάνει. Ούτε πρέπει να το κάνετε υπερβολικά. Κάνουμε ένα ελαφρό σκάλισμα αυτή τη στιγμή, να δούμε την πεποίθηση υπάρχουν. Είναι δικό σας όφελος, αν δεν το κάνετε δεν είναι εις βάρος μόνο για εσάς αλλά και για την ομάδα γιατί αναγκαστικά η ομάδα θα πρέπει να ξοδέψει περισσότερο χρόνο για να σας βοηθήσει να δείτε τον εαυτό σας. Οπότε αν το κάνετε μόνοι σας, όλοι οι άνθρωποι στην ομάδα ωφελούνται από αυτό. Κι εσύ ήσουν φιλήσετε και η ομάδα ωφελείται και όλοι οι άνθρωποι ωφελούνται. Από την άσκηση που κάνετε μπορείτε να δείτε τι γίνεται μέσα στο νου σας.

Μέχρι τώρα ο συναισθηματικός κόσμος, μας φαίνεται σα να δημιουργείται μέσα από κάποιο μαγικό τρόπο. Δηλαδή αυτόματα. Αυτόματα σιχαίνομαι αυτό, φοβάμαι αυτό, αλλά υπάρχουν αιτίες πίσω από αυτά. Όπως με το κομπιούτερ υπάρχει μία αιτία για καθετί που κάνει το κομπιούτερ επειδή είναι προγραμματισμένο. Δεν υπάρχει τίποτα που να κάνει το κομπιούτερ που να μην είναι προγραμματισμένο να το κάνει. Και ο νους μας είναι προγραμματισμένος από τα βιώματά μας και τα συμπεράσματα που έχουμε βγάλει να κάνει το καθετί. Να σε χαίρεται, να στεναχωριέται, να φοβάται, να θυμώνει, είναι όλα προγραμματισμένα. Δεν είναι έτσι στην τύχη. Εμείς το βλέπουμε έτσι επειδή δεν έχουμε αρχίσει να το ψάχνουμε, να δούμε τι υπάρχει κάτω από αυτό. Ποιες είναι οι αιτίες, ποιοι είναι η προγραμματισμοί. Αν θέλουμε πραγματική ελευθερία θα δώσουμε κάθε μέρα ένα τέταρτο για να κάνουμε μία ανάλυση. Ποια συναισθήματά είχα σήμερα, ποιο ήταν το ερέθισμα, ποιες πεποιθήσεις δημιούργησαν αυτό το συναίσθημα, πως αντέδρασα. Απλά πράγματα. Δεν ψάχνουμε για λύσεις ακόμα. Ψάχνουμε μόνο να καταλάβουμε το νου. Εντάξει; Σήμερα στις ομάδες μπορείτε να το συζητήσετε αυτό. Επίσης μπορείτε να διαβάσετε στο τετράδιο εργασίας σελίδα 43 έως 45 αυτή την εβδομάδα.