Αυτογνωσία σελ. 75 - 88

τετράδιο εργασίας σελ. 120

Μπορείτε να πάρετε την θέση της μισής λαμπάδας. Τα πόδια στον τοίχο, ένα μαξιλάρι αν θέλετε κάτω από για να εξυπηρετήσει την μέση, και τον εγκέφαλο.

—-(χέρια)

Βεβαιωθείτε ότι είστε άνετοι και μπορείτε να αρχίσετε την κίνηση των χεριών σε συγχρονισμό με την αναπνοή. Βαθιές πληγές αναπνοής, ανεβάζοντας τα χέρια πάνω και πίσω, λίγο κράτημα εκεί, και εκπνοή, γυρίζοντας με τα χέρια σας πίσω δίπλα στο σώμα. Κάντε το αυτό συνέχεια με την αναπνοή.

Συνεχίστε την κίνηση, και την αναπνοή.

Και κάντε την κίνηση όλο και πιο αργά και με συγκέντρωση, με απόλυτη συγκέντρωση στο παρόν, αφήνοντας το παρελθόν και το μέλλον.

Συνεχίστε την κίνηση και την αναπνοή αργά με συγκέντρωση.

—-(κεφάλι)

Και μπορείτε να ολοκληρώσετε την κίνηση αυτή και να αρχίσετε με την κίνηση του κεφαλιού. Εισπνοή, κράτημα, γυρίζοντας το κεφάλι προς μία κατεύθυνση και εκπνοή επιστρέφοντας στο κέντρο. Κάντε συνέχεια την κίνηση του κεφαλιού σε συγχρονισμό με την αναπνοή.

Συνεχίστε με την κίνηση του κεφαλιού και την αναπνοή.

—(αναπνοή)

Μπορείτε να ολοκληρώσετε και βολέψετε τόσο όμως σας να είστε άνετοι μου και θα κάνουμε την τριγωνική αναπνοή, με πλήρη αναπνοή, με την κοιλιά πλευρά και στήθος. Και μετρήστε μέσα σας ώστε η διάρκεια της εισπνοής να είναι ίδια με το κράτημα και την εκπνοή. Αναπνέετε αργά, συνειδητά και μετρήστε μέσα σας. Τριγωνική αναπνοή.

Να έχετε απόλυτη συγκέντρωση στην αναπνοή σας, μετρώντας και δημιουργώντας έναν σταθερό ρυθμό. Ισόχρονη πλήρης αναπνοή. Τριγωνική αναπνοή, εισπνοή κράτημα εκπνοή.

—(χαλάρωση)

Και μπορείτε να ολοκληρώσετε την τριγωνική αναπνοή και να χαλαρώσετε το σώμα σας αφήνοντας τα πόδια σας να είναι χαλαρά, αφήστε τους γλουτούς να χαλαρώσουν, νιώστε την μέση σας να μαλακώνει, αφήστε την να χαλαρώσει, και αφήστε όλη την σπονδυλική στήλη να χαλαρώσει, να ξεκουραστεί.

Νιώστε τους ώμους, αφήστε τους να χαλαρώσουν. Αφήστε τα χέρια σας να χαλαρώσουν. Οι παλάμες χαλαρώνουν. Και ακόμη τα δάχτυλα των χεριών χαλαρώνουν.

Νιώστε τους μυς της κοιλιάς και αφήστε τους να χαλαρώσουν. Και νιώστε το ηλιακό πλέγμα, αφήστε το να χαλαρώσει. Νιώστε το στήθος, νιώθοντας άνοιγμα στο στήθος, άνοιγμα προς τον ουρανό. Νιώστε τον αυχένα, αφήστε τον να χαλαρώσει. Αφήνοντας όλο το κρανίο να χαλαρώσει, το σαγόνι, τα μάγουλα χαλαρώνουν, τα μάτια σας χαλαρώνουν, και το μέτωπο, αφήστε το μέτωπο σας να χαλαρώσει. Αφήστε τον εγκέφαλο να ξεκουραστεί και να ανανεωθεί. Ξεκουράζεται και ανανεώνεται ο εγκέφαλος.

Ο εγκεφάλος ανανεώνεται, υπόφυση και ο υποθάλαμος, το νευρικό σας σύστημα και το ενδοκρινικό. Γι' αυτό είναι πάρα πολύ χρήσιμο να κάνετε αυτή την άσκηση καθημερινά, για την φροντίδα του νευρικού και ενδοκρινικού συστήματος και όλων των άλλων συστημάτων, καθώς και του νου. Είναι καλό να το κάνετε καθημερινά.

—(ανάσκελα)

Και τώρα διατηρώντας την συγκέντρωση σας, μπορείτε να λυγίσετε τα γόνατα σας και γυρίζοντας προς τα δεξιά, χωρίς να ενοχλήσετε κανέναν, να βρείτε τρόπο να ξαπλώσετε ανάσκελα στη θέση της χαλάρωσης.

Βεβαιωθείτε ότι το σώμα σας είναι άνετο, ελεύθερο, τα πόδια ελεύθερα, χαλαρά και τα χέρια ελεύθερα, χαλαρά. Το κεφάλι ίσιο με την σπονδυλική στήλη, το πηγούνι λίγο προς το στήθος ώστε να ευθυγραμμιστεί ο αυχένας με την σπονδυλική στήλη. Ελέγξετε το σώμα σας και αν υπάρχουν μέρη που δεν είναι χαλαρά αφήστε τα να χαλαρώσουν τώρα.

—(ανάλυση / συναίσθημα-ερέθισμα)

Και τώρα θα κάνετε μία νοερή ανάλυση.

Επιλέξτε ένα συναίσθημα που είχατε ίσως αυτή την εβδομάδα, μία ή περισσότερες φορές. Ένα συναίσθημα που θα θέλατε να αναλύσετε. Όποιο συναίσθημα θέλετε εσείς.

Και συνειδητοποιήστε το ερέθισμα ή τα ερεθίσματα που σας προκαλούν αυτό το συναίσθημα. Τι είναι αυτό που συμβαίνει ή αυτό που σκέφτεστε που σας προκαλεί το συναίσθημα αυτό;

Η επιλέξτε ένα συγκεκριμένο ερέθισμα, κάτι που έγινε η που σκέφτεστε. Συγκεκριμένο ερέθισμα.

Και σκεφτόμενοι το ερέθισμα αύτο, συνειδητοποιήστε τα συναισθήματά που έχετε. Ίσως έχετε περισσότερα από ένα συναίσθημα για το ερέθισμα αύτο. Σκεφθείτε το ερέθισμα και συνειδητοποιήστε τα συναισθήματα που έχετε.

—(πεποιθήσεις)

Τώρα, συνειδητοποιήστε τις πεποιθήσεις που υπάρχουν μέσα σας, προγραμματισμοί που σας δημιουργούν τα συναισθήματα αυτά αυτά σε σχέση με το ερέθισμα αύτο. Τι πιστεύετε που σας κάνει να νιώθετε έτσι;

Τι πιστεύετε, ποιες πεποιθήσεις σας δημιουργούν τα συναισθήματα αυτά; Σκεφτείτε συγκεκριμένα αν νιώθετε ότι κινδυνεύει η αξία σας. Αν νιώθετε ότι η αξία σας κινδυνεύει η μειώνεται.

Ή αν πιστεύετε ότι κινδυνεύει η ασφάλεια σας με αυτό που συμβαίνει ή σκέφτεστε. Ή αν νιώθετε η πιστεύετε ότι κινδυνεύει η ελευθερία σας, η ελευθερία.

—(αντίδραση)

Τώρα, συνειδητοποιήστε πως αντιδράτε σε σχέση με το ερέθισμα αύτο. Όταν έχετε αυτά τα συναισθήματα πως αντιδράτε;

—(δέχομαι το συναίσθημα)

Τώρα, επιλέξτε ένα συναίσθημα από αυτά που έχετε σε σχέση με το θέμα αυτό. Επιλέξτε ένα συναίσθημα.

Τώρα, δείτε αν μπορείτε να δεχτείτε αυτό το συναίσθημα. Να δεχτείτε την ύπαρξη του μέσα σας. Δοκιμάστε να το δεχτείτε.

—(αφήνω/παίρνω το συναίσθημα)

Τώρα, μπορείτε να αφήσετε το συναίσθημα αυτό; Μπορείτε;

Δοκιμάστε να αφήσετε το συναίσθημα αυτό τώρα. Δοκιμάστε να το αφήσετε.

Τώρα, δοκιμάστε να το πάρετε πίσω. Να το ξανανιώσετε.

Τώρα, δοκιμάστε να το αφήσετε πάλι.

Και τώρα, δοκιμάστε να το ξανά πάρετε πίσω το συναίσθημα αυτό, με το ξανανιώσετε.

Και μία τελευταία φορά, δοκιμάστε να το αφήσετε πάλι, να μην υπάρχει μέσα σας. Να το αφήσετε. Δοκιμάστε.

—

Μπορείτε σιγά-σιγά να συνέρχεστε προς την εγρήγορση και να σημειώσετε ότι μπορείτε να θυμηθείτε πριν χάσετε την συγκέντρωση σας.

Σήμερα είναι το ένα το μάθημα του πρώτου χρόνου αυτογνωσίας, η το έβδομο αν αφαιρέσουμε τα δύο μαθήματα που ήρθατε μόνοι σας. Και συνεχίζουμε το θέμα της ανάλυσης.

Σήμερα θα σας εξηγήσουμε μια πολύ χρήσιμη τεχνική για την αυτοανάλυση, τα τετράγωνα.
Τα τετράγωνα για ανάλυση. Τα τετράγωνα, είναι ένα σύστημα ανάλυσης που χρησιμοποιούμε για τον προγραμματισμό των ηλεκτρονικών υπολογιστών. Ανάλογα με τον προγραμματισμό του υπολογιστή και αυτό που θα του βάλεις μέσα, ξέρεις αυτό που θα βγάλει. Το αποτέλεσμα. Όλα εξαρτώνται από το input, τα στοιχεία που βάζουμε μέσα στο κομπιούτερ, και τον προγραμματισμό που έχει και είναι συγκεκριμένο αυτό που θα βγάλει το κομπιούτερ.

Και ο νους μας είναι πάρα πολύ σαν ένα κομπιούτερ που έχει προγραμματιστεί στα παιδικά χρόνια να κάνει συγκεκριμένες ενέργειες με συγκεκριμένα ερεθίσματα. Να παράγει συγκεκριμένα συναισθήματα όταν κάποιος μας δίνει συμβουλές. Και όταν κάποιος μας κρίνει. Και όταν κάποιος μας επιτίθεται ή όταν υποψιαζόμαστε ότι κάποιος μας κοροϊδεύει. Ο καθένας μας έχει προγραμματιστεί από τα παιδικά του χρόνια να κάνει συγκεκριμένες εσωτερικές ενέργειες, να παράγει συγκεκριμένα συναισθήματα με αυτά τα ερεθίσματα. Μπορούμε να το δούμε αυτό και να το καταλάβουμε και να αλλάξουμε τον προγραμματισμό. Και γι' αυτό είμαστε εδώ, να μάθουμε πως γίνεται αυτό.

Για να καταλάβετε πως λειτουργεί αυτό, πάρτε το χαρτί που σας δώσαμε την προηγούμενη εβδομάδα που λέει τετράγωνα για ανάλυση, σελίδα 120. Σας υπενθυμίζω ότι πάντα και όταν λέω πάντα ενώ πάντα, πρέπει να φέρνετε όλα τα χαρτιά μαζί σας για το μάθημα αυτό. Γιατί πάντα μπορεί να χρησιμοποιήσουμε μία σελίδα από τα προηγούμενα μαθήματα.

 Το ερέθισμα

Εδώ βλέπετε τέσσερα τετράγωνα. Το ερέθισμα είναι αυτό που συμβαίνει, τι έγινε η τι γίνεται ή το γεγονός. Θυμηθείτε ότι το ερέθισμα μπορεί να είναι κάτι εξωτερικό, κάτι που συμβαίνει γύρω μας ή μπορεί να είναι μία σκέψη που έχω. Μία σκέψη που έχω για το παρελθόν, μία σκέψη για το μέλλον, μπορεί να είναι το ερέθισμα.

Το ερέθισμα βλέπετε περνάει μέσα στους προγραμματισμούς μου. Ένα μεγάλο τετράγωνο που γεμίζει όλη τη σελίδα, γιατί είναι το πιο σημαντικό. Εδώ είναι στους προγραμματισμούς μας, το κλειδί της δημιουργίας της πραγματικότητας μας.

Οι πεποιθήσεις

Τώρα, οι πεποιθήσεις που έχω γι' αυτό το συγκεκριμένο ερέθισμα. Εγώ θέλω να σας πω κάποιες λεπτομέρειες γύρω από αυτό. Βασικά, υπάρχουν τέσσερα είδη πεποιθήσεων, η αν θέλετε τέσσερις κατηγορίες πεποίθηση που έχουμε μέσα μας. Και όταν κάτι συμβαίνει, είτε εξωτερικό είτε εσωτερικό, περνάει από αυτά τα τέσσερα φίλτρα και το κάθε φίλτρο μπορεί να ερμηνεύει το ερέθισμα αύτο διαφορετικά. Και έτσι να δημιουργείται μία συγχυσμένη κατάσταση μέσα μας, όπου ένα μέρος του εαυτού μας νιώθει πανικό και φόβου, ένα άλλο μέρος λέει δεν τρέχει τίποτα, ένα άλλο μέρος μας απορρίπτει επειδή φοβόμαστε. Αυτό γίνεται επειδή έχουμε αυτά τα διαφορετικά συστήματα πεποιθήσεων. Ποια είναι αυτά. 

 1. Φορτισμένες εντυπώσεις

Η πρώτη κατηγορία των πεποιθήσεων είναι αυτό που θα ονομάζουμε, και το γράφουμε εδώ στο χαρτί, φορτισμένες εντυπώσεις. Δηλαδή, είναι το αποτέλεσμα τραυματικών εμπειριών. Αν κάποια στιγμή στη ζωή μας είχαμε ούτε μία τραυματική εμπειρία με έναν άνθρωπο, με έναν άντρα, με μία γυναίκα, με έναν σκύλο, με ένα αυτοκίνητο, η φωτιά, με θάλασσα, με το θάνατο ενός αγαπημένου, με οποιοδήποτε ζώο, με μία αράχνη, ότι και να είναι, αυτό, μπορεί να έχει δημιουργήσει μέσα μας ένα ενεργειακό πεδίο, μία συναισθηματικά φορτισμένη κατάσταση γύρω από το συγκεκριμένο ερέθισμα.
Μπορεί να έχει γίνει μια φορά στη ζωή μας. Μία φορά να μας έχει δαγκώσει ένας σκύλος κι εμείς μετά από 30 χρόνια παρόλο που έχουν περάσει πάνω από 5000 σκυλιά που δεν μας έχουν δαγκώσει, εμείς να μείνουμε με το φόβο. Επειδή έχει φορτίσει, έχει ένταση. Και αυτή η ένταση είναι μεγαλύτερη από την λογική μου.

Αν κάποια στιγμή βίωσα κακοποίηση ή μια τραυματική εμπειρία, οποιαδήποτε εμπειρία, αυτό μπορεί να αφήσει μέσα στο σύστημα πεποιθήσεων η στο ενεργειακό πεδίο, μία αυτόματη αρνητική αντίδραση προς κάποιο ερέθισμα που μου θυμίζει αυτό το συγκεκριμένο ερέθισμα που είχα.

2. Λανθασμένα παιδικά συμπεράσματα
 
Η δεύτερη κατηγορία των πεποιθήσεων είναι τα λανθασμένα παιδικά συμπεράσματα. Δηλαδή, όπως θα μάθετε αργότερα όταν θα κάνουμε το μάθημα για το εσωτερικό παιδί, το παιδί βγάζει πολλά λανθασμένα συμπεράσματα.
Δηλαδή, αν οι γονείς δεν έχουν χρόνο για το παιδί, η κριτικάρουν το παιδί η επιτίθεται στο παιδί ή εγκαταλείπουν το παιδί ή δεν δίνουν τρυφερότητα και αγάπη η αποδοχή στο παιδί, το μόνο συμπέρασμα που βγάζει το παιδί είναι ότι, εγώ δεν αξίζω. Δεν αξίζω την αγάπη, δεν αξίζω την προσοχή, δεν αξίζω την αποδοχή, δεν αξίζω την τρυφερότητα και το δεύτερο συμπέρασμα είναι: Δεν θα τα έχω.
Το δεύτερο συμπέρασμα είναι ότι δεν θα τα έχω και πράγματι αν δε δουλέψουμε με αυτό δημιουργούμε αυτή την κατάσταση στη ζωή μας. Αυτό που δεν είχαμε σαν παιδιά, ποτέ δεν το δημιουργούμε στη ζωή μας. Εκτός αν κάνουμε αυτογνωσία και απελευθερωθούμε από αυτό το υποσυνείδητο λανθασμένο συμπέρασμα.

Το παιδί νιώθει ευθύνη για τα πάντα. Ευθύνη για το διαζύγιο των γονιών, για την αρρώστια των γονιών, για τα νεύρα των γονιών, για το θάνατο των γονιών. Για ότι γίνεται το παιδί νομίζω ότι πάντα φταίει αυτό. Αυτά τα λανθασμένα συμπεράσματα υπάρχουν μέσα μας, συμπεράσματα όπως το δεν αξίζω ή ότι δεν είμαι ασφαλής η ότι δεν μπορώ ή ότι δεν είμαι έξυπνος ή ότι δεν είμαι ικανός ή ότι δεν είμαι καλός.
Όλοι αυτοί η λανθασμένοι προγραμματισμοί λειτουργούν και όταν ένα ερέθισμα είτε εξωτερικό είτε εσωτερικό περνάει από αυτό το φίλτρο και βρίσκει μία συμπαθητική δόνηση, βρίσκει κάτι που ξυπνάει εκεί, παράγονται αυτά τα συναισθήματα ότι δεν αξίζω, ότι κινδυνεύει η ασφάλεια μου, ότι κινδυνεύει αξία μου, δεν θα τα καταφέρω, η ότι κινδυνεύει ελευθερία μου.

Και όπως καταλαβαίνετε, αυτά τα πρώτα δύο συστήματα πεποιθήσεων δημιουργούν αρνητικά συναισθήματα. Και εκεί αν θέλετε, αυτά τα πρώτα δύο συστήματα, ευθύνονται για τα αρνητικά μας συναισθήματα μέσα στη ζωή. Τραυματικές εμπειρίες που δεν έχουν θεραπευτεί και λανθασμένα παιδικά συμπεράσματα.

3. Εξελισσόμενο λογικό σύστημα πεποιθήσεων  

Το τρίτο σύστημα πεποιθήσεων είναι το εξελισσόμενο λογικό σύστημα πεποιθήσεων, όπως είναι γραμμένο στο χαρτί σας εκεί. Και αυτό είναι το σύστημα πεποιθήσεων που εξελίσσεται καθώς εμείς μεγαλώνουμε, παρατηρούμε την ζωή και κάνουμε αναθεωρήσεις του τι πιστεύουμε. Όλη η επιστήμη είναι μία ιστορία αναθεώρησης πεποιθήσεων. Δηλαδή, η επιστήμη αναγκάστηκε να αλλάξει αυτό που πιστεύει για τη φύση του σύμπαντος, για τον ήλιο, για τη γη, για το σύμπαν, για το άτομο, για του χρόνου, για το χώρο. Είμαστε σε μία συνεχή αλλαγή του συστήματος πεποιθήσεων για το ποια είναι η φύση του σύμπαντος. Και το ίδιο γίνεται και με τον άνθρωπο. Βλέποντας τον εαυτό μας να μεγαλώνει, να τα καταφέρνουμε στη ζωή, το λογικό εξελισσόμενο συστήματα πεποιθήσεων συμπεραίνει ότι είμαστε η ικανοί, καταφέραμε αρκετά πράγματα, ότι αξίζουμε, ότι είμαστε καλοί και ότι λογικά δεν υπάρχει λόγος να αμφιβάλλω για την αξία μου πει για την ικανότητα μου για την ασφάλεια μου.

Και λογικά, δεν υπάρχει λόγος για πολλά ερεθίσματα που με κάνουν να τα χάνω, λογικά δεν υπάρχει λόγος. Αλλά όσο κινητοποιούνται τα πρώτα δύο συστήματα πεποιθήσεων, δεν μπορώ να δηλώσω τη λογική. Αυτή υπάρχει, και αν ηρεμούν τα συναισθήματά που παράγονται από τα πρώτα δύο συστήματα, βιώνω την λογική. Αρκεί να μην γίνεται κάτι κινητοποίηση επειδή κάτι μου θυμίζει κάτι που βίωσα μέχρι τώρα.

4. Πνευματική διαίσθηση ή πίστη 

Το τέταρτο σύστημα πεποιθήσεων είναι η πνευματική διαίσθηση ή πίστη. Αυτά που δεν μπορώ να αποδείξω αλλά τα πιστεύω. Η ύπαρξη του θείου, η ύπαρξη της ψυχής μετά από το θάνατο, η ύπαρξη νόμων στο σύμπαν που κυβερνούν το σύμπαν και επιτρέπουν μόνο το δίκιο να συμβεί, παρόλο που δεν μπορώ να δω το δικαίο, η πίστη μου μου λέει ότι πίσω από το φαινόμενο της αδικίας υπάρχει μία τάξη. Μια τάξη που με το μικρό μυαλό που έχω και το χρονικό διάστημα που μπορώ να αντιληφθώ, ίσως δε φαίνεται σα δίκιο. Αλλά μπορούσα να δω 3000 χρόνια μέσα σε 1 λεπτό ίσως να καταλάβαινα την τάξη των πραγμάτων. Ότι η πίστη σε μία δικαιοσύνη και μία Σοφία στο σύμπαν, η πίστη ότι ο άνθρωπος βασικά είναι καλός μέσα του, η πίστη ότι η ζωή μου δίνει μόνο αυτό που χρησιμεύει στην εξέλιξη μου και έτσι δεν υπάρχει λόγος να φοβάμαι.

—-

Καταλαβαίνετε τώρα ότι το ερέθισμα περνάει από πολλά φίλτρα συγχρόνως. Περνάει και εντοπίζουμε, μου θυμίζει κάποια τραυματική εμπειρία; Τώρα τίποτα από αυτά δε γίνεται συνειδητά. Γίνεται σε κλάσμα δευτερολέπτου και παράγονται τα συναισθήματα. Μου ξυπνάει κάποιο παιδικό προγραμματισμό; Μετά, πως το αντιλαμβάνομαι λογικά; Και πως το αντιλαμβάνομαι με την πίστη μου, σε μερικές πνευματικές αλήθειες οι αντιλήψεις; Και έτσι δημιουργούνται διάφορα επίπεδα μέσα μας.

Είναι σημαντικό να το καταλάβουμε αυτό για τον εξής λόγο: Να μην ντρεπόμαστε, την ώρα που κάνουμε την ανάλυση, να δούμε τα πρώτα δύο επίπεδα, επειδή υπάρχουν τα δεύτερα δύο επίπεδα. Καταλαβαίνετε;

Υπάρχει μία τάση, εφόσον το βλέπω λογικά και εφόσον είμαι στο δρόμο αυτό κάποιο χρονικό διάστημα και μελετώ πνευματικές αλήθειες, ότι δεν θα έπρεπε να νιώθω ετσι. Και να βιώνω μία άρνηση και να μη θέλω να δω τα κομμάτια του εαυτού μου που φοβούνται.

Είναι εντελώς λογικό και επιτρεπτό να έχω ένα φάσμα συναισθημάτων και πεποιθήσεων γύρω από ένα ερέθισμα και ένα κομμάτι του εαυτού μου να έχει απόλυτη πίστη και λογική κι ένα άλλο κομμάτι να φοβάται η να θυμώνει είναι ζηλεύει να νοιώθει ένοχο.

Καταλαβαίνοντας αυτό τώρα είμαι ελεύθερος να τα δω όλα. Να δω όλα τα κομμάτια του εαυτού μου. Το κομμάτι που τσιμπάει και πιάνεται μέσα στα συναισθήματα αυτά και το κομμάτι που είναι απέξω και λέει ότι δεν υπάρχει λόγος να στεναχωρηθώ. Και καταλαβαίνοντας αυτό μπορούμε να είμαστε πιο ειλικρινής με τον εαυτό μας και να γράψουμε τα διάφορα κομμάτια του εαυτού μας και τις διάφορες πεποιθήσεις που έχουμε για το ίδιο γεγονός.

Και σήμερα θα έχετε την ευκαιρία να κάνετε μία τέτοια ανάλυση με τη βοήθεια του χαρτιού αυτού. Και να το βάλουμε στο χαρτί γιατί όταν το βάλουμε μέσα στα τετράγωνα αποκτά μία διαύγεια. Και στην αρχή δεν είναι πάρα πολύ εύκολο, βάζουμε ένα συναίσθημα εκεί που ζητάει πεποίθηση ή βάζουμε μια πεποίθηση εκεί που ζητάει συναίσθημα, ή ερέθισμα. Με τη βοήθεια των τετράγωνών αυτών αποκτούμε μία πολύ μεγαλύτερη διαύγεια στο θέμα.

Το ερέθισμα περνάει από τους προγραμματισμούς που είναι τέσσερις κατηγορίες πεποιθήσεων και μετά δημιουργεί την συναισθηματική μας κατάσταση.
Και στην συναισθηματική κατάσταση έχουμε χωρίσει το τετράγωνο σε δύο πεδία, στα θετικά και τα αρνητικά. Γιατί, εφόσον έχουμε τέσσερα συστήματα πεποιθήσεων μπορείς συγχρόνως δεν δημιουργούνται μέσα μας μερικά αρνητικά και μερικά θετικά συναισθήματα ή ουδέτερα.

Έτσι, μπορούμε να δούμε και τα αρνητικά αλλά και τα θετικά που μπορεί να δημιουργούνται από αυτό που συμβαίνει.

Οι αντιδράσεις

Τα συναισθήματά μας μετά οδηγούν στο τελευταίο τετράγωνο, το νούμερο τέσσερα, οι αντιδράσεις. Και εδώ το έχουμε χωρίσει στις εσωτερικές αντιδράσεις και στην αντίδραση προς τα έξω. Οι εσωτερικές αντιδράσεις είναι τι κάνω μέσα μου, και αυτό σημαίνει τι γίνεται μέσα μου οργανικά και συναισθηματικά και οι εξωτερικές είναι την κάνω προς τα έξω, κλείνουμε; Επιτίθεμαι; Απομακρύνομαι; Ασχολούμαι με κάτι άλλο; Προσπαθώ να κρυφτώ μέσα σε άλλες δραστηριότητες; Τι κάνω όταν βιώνω αυτά τα συναισθήματα;

—

Το χαρτί αυτό μας εξηγεί ακριβώς πως δημιουργείται η πραγματικότητα μας. Υπάρχει ένα ερέθισμα, περνάει από τους προγραμματισμούς, δημιουργεί τα συναισθήματά μας, τα συναισθήματά μας δημιουργούν τις αντιδράσεις μας.

Ρομπότ 

Αν αφορά κάποιον άλλον άνθρωπο οι δικές μας αντιδράσεις γίνονται τώρα το ερέθισμα για τον άλλον, περνάει από τους δικούς του προγραμματισμούς, δημιουργεί τα δικά του συναισθήματα και τις δικές του αντιδράσεις που γίνονται τώρα το δικό μου ερέθισμα. Αυτό περνάει απ' το δικό μου σύστημα πεποιθήσεων, δημιουργεί τα δικά μου συναισθήματα και τις δικές μου αντιδράσεις και ουσιαστικά έχουμε δύο κομπιούτερ ή δύο ρομπότ που επικοινωνούν μεταξύ τους.

Βασικά επικοινωνούν μεταξύ τους η προγραμματισμοί μας, όχι εμείς. Για να είμαι εγώ, θα πρέπει να δω ποιοι είναι αυτοί η προγραμματισμοί, να κρατάω αυτά που πραγματικά πιστεύω, να βιώνω τα συναισθήματά που πραγματικά θέλω να βιώσω και να αντιδρώ έτσι όπως θέλω να αντιδρώ, όχι να αντιδρώ σαν ρομπότ και μετά το μετανιώνω, ότι άλλη μια φορά παρασύρθηκα, ότι είχα αποφασίσει τόσες φορές να μην παρασυρθώ.

Σε λίγο, θα σας δώσω χρόνο να συμπληρώσετε το χαρτί αυτό, για ένα θέμα που θέλετε να αναλύσετε.

Δυο επιλογές 

Τώρα, βασικά, όταν έχουμε ένα αρνητικό συναίσθημα, αυτό το αρνητικό συναίσθημα είναι φίλος μας. Είναι φίλος μας. Είναι οδηγός μας μέσα στη ζωή. Δεν πρέπει ούτε να τον μισούμε, ούτε να το αγνοήσουμε. Είναι μία ενέργεια που ζητάει κάτι από εμένα. Δε νιώθω καλά, επειδή χρειάζομαι να αλλάξω. Και έτσι είναι ένας μεγάλος οδηγός και δασκάλους.
Δε νιώθω καλά επειδή χρειάζεται να αλλάξω ένα από τα δύο πράγματα: ή να αλλάξω τη συμπεριφορά μου ή να αλλάξω τον τρόπο που αντιλαμβάνομαι τον εαυτό μου και τη ζωή. Είτε πρέπει να αλλάξω εξωτερικά, να μπω σε πράξη και να αλλάξω κάποια πράγματα που δε μου αρέσουνε όπως είναι και να πάρω αποφάσεις και να κάνω αλλαγές στη ζωή μου, και το αρνητικό συναίσθημα αυτό είναι η κινητήρια δύναμη για να κάνω την αλλαγή επειδή θέλω να νιώθω καλά και κάτι πρέπει να κάνω. Ή να κάνω μία εσωτερική αλλαγή, να αλλάξω μέσα μου και να νιώθω καλά όπως είναι τα πράγματα.

Αυτό θα είναι μία διάκριση που θα την κάνετε εσείς. Και μπορείτε στις ομάδες σας με τη βοήθεια του συντονιστή της ομάδας ίσως να θέσετε αυτό το δίλημμα. Δεν έχει βέβαια κανείς άλλος την απάντηση για εσάς, μόνο εσείς έχετε την απάντηση αλλά ίσως με τις ερωτήσεις των άλλων να μπορέσετε να συνειδητοποιήσετε ποιο είναι το μάθημα σας. Είναι να κάνετε μία εξωτερική αλλαγή, να βρείτε τη δύναμη να αλλάξετε κάτι εξωτερικά ή είναι ώθηση να απελευθερωθείτε από μία πεποίθηση που σας δημιουργεί πόνο αυτή τη στιγμή;

Πολλές φορές είναι τόσο απλό. Να απελευθερωθώ από μία προσκόλληση. Εμποδίζω την ευτυχία μου επειδή είμαι προσκολλημένος στο να γίνει κάτι όπως το θέλω εγώ. Και το απλό μάθημα είναι ότι η ευτυχία βρίσκεται μέσα από το να μην έχω αυτή την προσκόλληση.
Άλλες φορές το μάθημα είναι να εργάζομαι πιο δυναμικά για να δημιουργήσω την αλλαγή που θέλω εξωτερικά.

Και στις δύο περιπτώσεις χρειάζεται να αλλάξουμε πεποιθήσεις. Στη μία περίπτωση αλλάζουμε την πεποίθηση που μας εμποδίζει να κάνουμε την εξωτερική αλλαγή και στην άλλη περίπτωση αλλάζω με την πεποίθηση που μας εμποδίζει να κάνουμε την εσωτερική αλλαγή. Και κάποια φορά είναι και τα δύο το μάθημα. Να κάνω και τα δύο, και εξωτερικά κι εσωτερικά.

 Μαθήματα

Τώρα, τι μπορεί να είναι αυτά τα μαθήματα; Υπάρχουν πάρα πολλά παραδείγματα στο βιβλίο που λέγεται σχέσεις συνειδητής αγάπης. Σε αυτό το βιβλίο υπάρχουν 50 παραδείγματα. Μικρές ιστορίες ανθρώπων που έχουν προβλήματα και μετά από κάθε μικρή ιστορία αναφέρει ποια είναι τα πιθανά μαθήματα ή η πιθανές πεποιθήσεις που μπορεί ο καθένας να χρειάζεται να μάθει. Προτείνω αυτό το βιβλίο με τα 50 παραδείγματα μαθημάτων που μπορεί να έχουμε.

Ένα παράδειγμα. Ένα ερέθισμα είναι ας πούμε ότι δεν έχω την τρυφερότητα, προσοχή, σημασία η αγάπη που χρειάζομαι από έναν άνθρωπο. Χρειάζομαι από έναν άνθρωπο περισσότερη προσοχή, περισσότερη τρυφερότητα, περισσότερη σημασία, περισσότεροι απόδειξη αγάπης για εμένα. Το ερέθισμα είναι αυτό. Τώρα, ήδη βέβαια, εδώ έχουμε μία ερμηνεία. Θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε τις συγκεκριμένες πράξεις χρειαζόμαστε από τον άνθρωπο αυτόν για να νιώθουμε ότι εμείς έχουμε σημασία για αυτόν.

Μερικά συναισθήματα που μπορεί να δημιουργούνται μέσα μας είναι αίσθημα απόρριψης, από την πεποίθηση ότι αν με αγαπούσε θα με πρόσεχε περισσότερο. Το συναίσθημα είναι απόρριψη και η πεποίθηση είναι αν με αγαπούσε, αν ενδιαφερόταν για μένα θα με προσέχει περισσότερο.

Πρώτον, μπορεί να είναι αλήθεια, μπορεί να μην είναι αλήθεια. Μπορεί να με αγαπάει αλλά να μην μπορεί να με προσέχει με τον τρόπο που χρειάζομαι εγώ. Μπορεί να νομίζει ότι με προσέχει με αυτά που κάνει αλλά δεν έχει σημασία για μένα ο τρόπος με τον οποίο αυτός μου δίνει την προσοχή του. Μπορεί να με αγαπάει και να είναι μπλοκαρισμένος από παιδικά βιώματα και να μην μπορεί να το δείξει.

Τώρα, μπορεί να είναι αλήθεια αυτή η πεποίθηση, μπορεί να μην είναι αλήθεια. Μαζί με αυτό όμως υπάρχει και η πεποίθηση ότι αξίζω όσο, αξίζω σύμφωνα με την σημασία που μου δίνει κάποιος. Αν κάποιος μου δίνει μεγάλη σημασία αξίζω περισσότερο κι αν μου δίνει λίγη σημασία αξίζω λιγότερο. 
 Εντελώς λάθος πεποίθηση. Δεν μπορεί η αξία μας όλη την ημέρα να ανεβοκατεβαίνει ανάλογα με το πόσο σημασία μας δίνουνε οι άνθρωποι. Και πως μας συμπεριφέρονται. Δηλαδή κάποια στιγμή χρειάζεται να βιώσουμε την αξία μας εντελώς ανεξάρτητα από την συμπεριφορά των ανθρώπων γύρω μας.

Όπως είμαστε τώρα είμαστε εξαρτημένοι από το τι θα κάνει ο άλλος για να νιώθουμε ή να μην νιώθουμε την αξία μας. 
 Η δεύτερη η πεποίθηση λοιπόν είναι «αξίζω ανάλογα με την συμπεριφορά του άλλου και με την σημασία που μου δίνει δε μου δίνει ο άλλος».

Άλλο συναίσθημα. Απογοήτευση. Επειδή περίμενα κάτι άλλο. Έχω στο νου μου ότι ο άλλος πρέπει να είναι έτσι για να είμαι καλά εγώ η περίμενα να είναι ο άλλος έτσι και επειδή δεν είναι όπως το περίμενα εγώ βιώνω απογοήτευση, πιθανόν πίκρα, ίσως και αδικία. Τα συναισθήματα που βιώνω επειδή είχα την προσδοκία ή τον προγραμματισμό ότι ο άλλος θα μου έδινε αυτά. Εδώ θέλει ένα ψάξιμο για τις πεποιθήσεις που δημιουργούν τα συναισθήματα αυτά.

Άλλο συναίσθημα. Θυμός. Θυμώνω επειδή βλέπω τον άλλον σαν την αιτία του πόνου. Ότι φταίει ο άλλος που πονάω. Αλλά πράγματι φταίει ο άλλος η φταίει η ανάγκη μου; Φταίει η προσδοκία μου, φταίει η προσκόλληση μου η φταίει η αμφιβολία που έχω για τον εαυτό μου;
Και η προσκόλληση που έχω και η εξάρτηση που έχω δημιουργήσει πάνω στον άλλον να μου δώσει το αίσθημα της αξίας μου; Ή της ασφάλειας ή ότι χρειάζομαι. Τότε, αν πιστεύω ότι φταίει ο άλλος νιώθω θυμό.

Αν παίρνω την ευθύνη και συνειδητοποιώ ότι είναι οι δικοί μου προγραμματισμοί και η αμφισβήτηση που έχω για τον εαυτό μου, η αγάπη που έχω ή δεν έχω για τον εαυτό μου, που εμπνέει η δεν εμπνέει τον άλλον να μου δείξει την αγάπη που αξίζω, αλλά και που με κάνει να νιώθω πόνο, τότε αλλάζει το πράγμα. Τότε η πεποίθηση είναι «νιώθω θυμό όταν πιστεύω ότι ο άλλος φταίει γι' αυτό που νιώθω εγώ».

Τώρα θέλει μια προσοχή εδώ. Στη διάρκεια του σεμιναρίου αυτού σταδιακά θα πάρουμε όλο και περισσότερη ευθύνη για την πραγματικότητα μας. Και εδώ υπάρχει ένας κίνδυνος. Γιατί μέχρι τώρα και αράξαμε και είμαστε πολύ ήσυχοι ότι φταίνε οι άλλοι για όλα τα προβλήματα μας. Και αυτό ήταν μια μεγάλη λύση.

Ενοχή 

Τώρα που θα χάσουμε τη λύση αυτή και θα πάρουμε την ευθύνη για την πραγματικότητα μας υπάρχει ο εξής κίνδυνος. Να νιώθω ότι φταίω εγώ. Και να απορρίπτω τον εαυτό μου και να θυμώνω με τον εαυτό μου και να νιώθω ενοχή κι αυτό απορρίψει αυτό θα ήταν μεγάλο λάθος.

Δεν φταίει ο άλλος, δεν φταίμε εμείς. Δε φταίει κανένας. Είναι όλα μαθήματα. Όλα μαθήματα. Είμαστε ψυχές την εξέλιξη και εμείς και οι άλλοι έχουμε τα κατάλληλα ερεθίσματα που χρειαζόμαστε για αυτή την εξέλιξη. Ούτε ο άλλος φταίει, ούτε εμείς φταίμε. Οι άλλοι κάνουν ότι μπορούν καλύτερα με τους δικούς τους προγραμματισμούς και τα δικά τους προβλήματα, τις δικές τους προσκολλήσεις και φόβους και εμείς κάνουμε ό,τι μπορούμε καλύτερα, σύμφωνα με τη δική μας κατάσταση. Δε χρειάζεται να υπάρχει φταίχτης.

Άλλο είναι το «δημιουργώ την πραγματικότητα μου» και άλλο το «φταίω για την πραγματικότητα μου».
Δημιουργώ ναι την πραγματικότητα μου αλλά δε φταίω γι αυτό, ούτε φταίει ο άλλος. Ο θυμός έρχεται από την πεποίθηση ότι φταίει ο άλλος για το δικό μου πόνο, για την δική μου πραγματικότητα.

Αυτοαπόρριψη 

Άλλο συναίσθημα μπορεί να είναι αυτοαπόρριψη, όπου να απορρίπτω εγώ τον εαυτό μου επειδή πιστεύω ότι για άλλη μια φορά αποδείχτηκε από την συμπεριφορά των άλλων ότι δεν αξίζω εγώ. Οι άνθρωποι που έχουν αυτοαπόρριψη επανειλημμένα ψάχνουν μέσα στις συμπεριφορές των ανθρώπων και μέσα στη ζωή τους γενικά για αποτυχίες και για άλλον ένα λόγο να επιβεβαιώσουμε ότι δεν αξίζουν ή να απορρίψουν τον εαυτό τους.

Είναι πολύ σημαντικό να διορθώσουμε αυτό το λάθος. Ο κάθε άνθρωπος σε αυτό το δωμάτιο αξίζει πάρα πολύ αγάπη και σεβασμό. Όσο αγάπη και σεβασμό αξίζει οποιοσδήποτε άλλος άνθρωπος. Αυτό είναι κάτι που θα αγγίξουμε πολλές φορές καθώς προχωράμε.

Φόβος

Ένα άλλο συναίσθημα που μπορεί να δημιουργηθεί από μια τέτοια κατάσταση είναι φόβος ότι δεν θα έχω ποτέ αυτό που χρειάζομαι. Φόβος ότι δεν θα έχω ποτέ την αγάπη, την στοργή, την προσοχή και την σημασία που χρειάζομαι και που θέλω να έχω από έναν άλλον άνθρωπο. Άλλη πεποίθηση αυτή. Κι αν έχω αυτή την πεποίθηση, ότι δεν θα το έχω ποτέ, θα το προγραμματίσω αυτό και θα το δημιουργήσω αυτό. Γενικά δημιουργούμε αυτό που πιστεύουμε.

Προσκόλληση 

Γενικά, όταν ελεγχόμαστε από μία προσκόλληση, η προσκόλληση αυτή γίνεται η αιτία για πολύ πόνο. Αν έχω προσκόλληση να με αγαπάει κάποιος και να μου το δείχνει με συγκεκριμένο τρόπο και δεν μπορεί να το κάνει, εγώ δημιουργώ πόνο για τον εαυτό μου. Δεν μπορεί.

Είναι η προσκόλληση μου που μου δημιουργεί τον πόνο. Και σε αυτό το σεμινάριο θα μάθουμε πως να μετατρέψουμε της προσκόλλησης σε προτιμήσεις. 

Δηλαδή δεν θα γίνουμε φυτά που δεν τους ενδιαφέρει τίποτα, θα κρατήσουμε τις προτιμήσεις μας απλώς θα προσπαθήσουμε να της αναβαθμίσουμε σε προτιμήσεις. Το προτιμώ, το εκφράζω, κάνω ό,τι μπορώ να το έχω αλλά δεν θα πεθάνω αν δεν το έχω. Και θα αξίζω, και θα είμαι ασφαλής και θα είμαι ευτυχισμένος και η ζωή μου θα έχει νόημα.

Γιατί όλα αυτά είναι μέσα μου. Δε μου τα δίνει κανένας άλλος. Όπως είμαστε τώρα νομίζουμε ότι κάποιος άλλος μας τα δίνει αυτά. Αυτά είναι μέσα μας και δεν μπορεί κανείς να μου δώσει ούτε αξία, ούτε ασφάλεια, ούτε πληρότητα, ούτε ευτυχία. 
 Αυτά είναι μέσα μας. Εμείς επιτρέπουμε σε κάποιον, του δίνουμε το δικαίωμα ή την δύναμη να μας τα δώσει. Σε κάτι, στο χρήμα, στο επάγγελμα, στην εμφάνιση, στις γνώσεις. Εμείς, εξωτερικεύουμε την πηγή αλλά η πηγή είναι πάντα μέσα μας.

Πρακτική 

Θα το συνεχίσουμε αυτό την άλλη εβδομάδα συζητώντας το θέμα των προσκολλήσεων και την ανάλυση. Θέλω να σταματήσω εδώ γιατί θέλω να σας δώσω χρόνο να κάνετε μία ανάλυση με τα τετράγωνα.
Για να το κάνετε αυτό θα ήθελα, μπορούμε να ξεκινήσουμε είτε με ένα συναίσθημα είτε με ένα ερέθισμα. Δηλαδή μπορείτε να ξεκινήσετε με ένα συναίσθημα και να μην είστε σίγουροι για το ποιο είναι το ερέθισμα και να ψάξετε να το βρείτε ή να ξεκινήσετε με το ερέθισμα, κάτι που σας έχει ενοχλήσει τελευταία και από κάτω να γράψετε τα συναισθήματα και αφού έχετε συμπληρώσει τα τετράγωνα 1 και 3, τότε να ψάξετε για τις πεποιθήσεις.

Οι πεποιθήσεις είναι μετά.

Πρώτα βρίσκουμε το ερέθισμα και τα συναισθήματά, επειδή είναι πιο εύκολο και μετά προσπαθώ να καταλάβω ποιες είναι οι πεποιθήσεις που δημιουργούν αυτά τα συναισθήματα σε σχέση με αυτό το ερέθισμα. Εντάξει; 

Θα σας δώσω λίγο χρόνο τώρα να επιλέξετε ή ένα ερέθισμα η ένα ή περισσότερα συναισθήματα και όταν τα βρείτε αυτά μετά ψάξτε για τις πεποιθήσεις. Καθώς ψάχνετε για τις πεποιθήσεις προσπαθήστε όσο μπορείτε να της χωρίζετε σε αυτές τις 4 κατηγορίες. Δεν είναι σημαντικό αλλά αν μπορείτε κάντε το, θα σας βοηθήσει.

Μήπως έχετε τραυματικές εμπειρίες γύρω από αυτό; μήπως έχετε λαθασμένα παιδικά συμπεράσματα γύρω από αυτό; τι σας λέει λογική γι' αυτό;  Τι σας λέει η πίστη σας γι' αυτό; 

—

Κάθε βδομάδα ο χρόνος που σας δίνουμε είναι λίγος και ελπίζω μέσα στην εβδομάδα να ασχοληθείτε με περισσότερο βάθος. Και ίσως με διάφορα θέματα.
Είναι άκρως πολύτιμη αυτή διαδικασία με τα τετράγωνα και είναι η βάση αν θέλετε της αυτοανάλυσης.

Και γι' αυτό θα σας δώσουμε φεύγοντες άλλο ένα φύλλο που παρακαλούμε μην γράψετε πάνω σε αυτό θα το έχετε σαν μήτρα και να κάνετε 10 φωτοτυπίες ή όσες θέλετε, και αυτές τις εβδομάδες κάθε φορά που έχετε ένα συναίσθημα βγάλτε ένα φύλλο και προσπαθήστε να το δείτε αντικειμενικά πάνω στο χαρτί αυτό.

Ποιο είναι το ερέθισμα, ποια είναι τα συναισθήματά και ποιες είναι οι διαφορές πεποιθήσεις που λειτουργούν μέσα σας και πως αντιδράτε. Θα σας δώσει μεγάλη διαύγεια, αντικειμενικότητα γύρω από τον εσωτερικό σας κόσμο. Είναι πάρα πολύ χρήσιμο.

Μην ξεχάσετε να φέρετε μαζί σας και την άλλη βδομάδα την σελίδα 121 που σας δώσαμε σήμερα αλλά δεν το συζητήσαμε. Φέρτε μαζί σας την επόμενη φορά.

Οι σελίδες για το σημερινό μάθημα στο βιβλίο αυτογνωσία είναι οι σελίδες 75 μέχρι και 88.

Σήμερα στις ομάδες είναι λογικό ότι θα συζητήσετε τα τετράγωνα. Αν θέλετε μέσα στην εβδομάδα και σήμερα να δώσετε στο συντονιστή σας το χαρτί σας να το ελέγξει, αν δεν είστε σίγουροι ότι το έχετε καλά και θέλετε ο συντονιστής να το μελετήσει μέσα στην εβδομάδα και να σας προτείνει κάποια πράγματα μπορείτε όποτε θέλετε να το δώσετε να το ελέγξει. Θα σας βοηθήσει να είστε πιο σίγουροι και βέβαια αυτό θα γίνει τώρα προφορικά στην ομάδα όπου ο καθένας θα μοιραστεί την ανάλυση του.