Η αγάπη, ο μυστικός δρόμος της καρδιάς, δεν είναι απλώς συναίσθημα, ούτε ανάγκη, ούτε υπόσχεση. Είναι το θεμέλιο της ίδιας της ύπαρξής μας, ο κεντρικός άξονας γύρω από τον οποίο περιστρέφεται η πνευματική μας εξέλιξη. Όσο πλησιάζουμε στην αλήθεια, όσο μαθαίνουμε να κοιτάζουμε τον εαυτό μας και τους άλλους χωρίς φόβο, αρχίζουμε να κατανοούμε τη δύναμη της ελεύθερης και αγνής αγάπης.
Η αγάπη γίνεται ο καθρέφτης της πνευματικής μας πορείας. Όταν καταφέρνουμε να αγαπάμε χωρίς περιορισμούς, χωρίς τις αλυσίδες του εγωισμού, τότε έχουμε κάνει το πρώτο βήμα στην κατάκτηση της εσωτερικής μας γαλήνης. Όταν όμως βρίσκουμε αντιστάσεις, όταν νιώθουμε πόνο, θυμό ή απογοήτευση, αντιλαμβανόμαστε ότι υπάρχουν ακόμα δεσμά της ψυχής που μας κρατούν πίσω.
Η αλήθεια είναι πως οι αντιστάσεις προς την αγάπη δεν είναι εμπόδια, μα δάσκαλοι. Μας δείχνουν τις βαθιές πληγές που κουβαλάμε, τους φόβους της απογοήτευσης και της ευαλωτότητας. Μας βοηθούν να διακρίνουμε την αγάπη από την προσκόλληση, να καταλάβουμε πως η αγνή αγάπη δεν εξαρτάται από την ανταπόκριση ή την αποδοχή του άλλου.
Μαθαίνουμε, μέσα από τον πόνο και την αλήθεια, ότι η αγάπη δεν είναι κτήση, δεν είναι έλεγχος. Όσο προσπαθούμε να ελέγξουμε τους άλλους, τόσο απομακρυνόμαστε από την ουσία της αγάπης. Όσο κατηγορούμε ή προσπαθούμε να διορθώσουμε τους άλλους, τόσο αδυνατούμε να βιώσουμε την πραγματική της φύση.
Η συγχώρεση γίνεται το πρώτο μας καταφύγιο. Δεν συγχωρούμε γιατί οι άλλοι το αξίζουν ή γιατί αναγνωρίζουν τα λάθη τους, αλλά γιατί η συγχώρεση ανοίγει την πόρτα στην απελευθέρωση του δικού μας πόνου. Μαθαίνουμε να βάζουμε όρια, να υπερασπιζόμαστε την αξιοπρέπειά μας με σεβασμό και αγάπη.
Και κάπως έτσι, η αγάπη γίνεται ο δρόμος προς την αυτογνωσία, η γέφυρα που μας ενώνει με τους άλλους. Μέσα από αυτήν, αντιλαμβανόμαστε τις ψευδαισθήσεις που μας κρατούν κλειστούς. Φοβόμαστε την απόρριψη, την εγκατάλειψη, την ευθύνη μιας σχέσης. Όμως, όσο γνωρίζουμε και αγαπάμε τον εαυτό μας, τόσο γινόμαστε ικανοί να ανοίξουμε την καρδιά μας και στους άλλους.
Η αγάπη προς τον εαυτό είναι η βάση της αληθινής αγάπης. Είναι η διαβεβαίωση ότι αξίζουμε να αγαπηθούμε, ότι είμαστε ολοκληρωμένοι. Χωρίς αυτήν, δεν μπορούμε να προσφέρουμε κάτι πραγματικό στους άλλους. Όταν αγαπάμε εμάς, μαθαίνουμε να αγαπάμε χωρίς όρους, χωρίς φόβους και προσδοκίες.
Ας δουλέψουμε, λοιπόν, αυτή την εβδομάδα για να ανοίξουμε την καρδιά μας, να αναγνωρίσουμε τις αντιστάσεις που προβάλλουμε απέναντι στην αγάπη. Να καταγράψουμε τους φόβους μας, τις πληγές μας, και να θυμηθούμε πως η αληθινή αγάπη δεν απαιτεί δικαίωση, αλλά συγχώρεση. Ας αφήσουμε την αγάπη να γίνει ο οδηγός μας και να μας οδηγήσει πέρα από την άγνοια, στο φως της συνειδητότητας.
