με σχολιασμό δικό μου 

και του Ρόμπερτ Ηλία Νατζέμυ

Το φως που μας επιτρέπει να βλέπουμε δεν είναι απλώς φυσικό. Είναι το φως της συνειδητότητας, της κατανόησης. Μας επιτρέπει να δούμε πέρα από την επιφάνεια των πραγμάτων, να διακρίνουμε τις λεπτές αποχρώσεις που συνθέτουν την πραγματικότητα. Δεν πρόκειται μόνο για ό,τι βλέπουμε με τα μάτια, αλλά για το πώς αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο γύρω μας. Είναι η ικανότητα να αναγνωρίζουμε την αρμονία πίσω από την φαινομενική ασυμφωνία, να διακρίνουμε την ενότητα πίσω από την ψευδαίσθηση του διαχωρισμού.

Τώρα πια, έχουμε μάθει να βλέπουμε διαφορετικά. Όχι μόνο με την όραση, αλλά με την καρδιά και το νου μας ανοιχτά. Βλέπουμε πως όλοι και όλα συνδέονται με έναν αόρατο ιστό αρμονίας, πως πίσω από κάθε δυσκολία, κάθε σύγκρουση, κρύβεται μια βαθύτερη αλήθεια. Είμαστε έτοιμοι να αναγνωρίσουμε την αγνότητα και την αθωότητα, τόσο στον εαυτό μας όσο και στους άλλους, ακόμα κι όταν οι άμυνες και οι φόβοι κρύβουν αυτή την εσωτερική γαλήνη.

Αφήνοντας πίσω τον φόβο, μπορούμε να αντικρύσουμε την ομορφιά σε κάθε ον, σε κάθε κατάσταση. Αντί να εγκλωβιζόμαστε στις αντιπαραθέσεις, επιλέγουμε να δούμε την ειρήνη που κρύβεται πίσω από την επιφάνεια. Βλέπουμε με καθαρότητα και κατανόηση, αναγνωρίζοντας την αγάπη ακόμα και σε εκείνους τους χώρους που κάποτε έμοιαζαν σκοτεινοί.

Είμαστε έτοιμοι να αποδεχτούμε πως, κάτω από όλες τις επιφανειακές διαφορές, όλοι και όλα είναι εκφράσεις της ίδιας ουσίας. Έτοιμοι να αγκαλιάσουμε την ενότητα που υπάρχει πίσω από κάθε διαχωρισμό, να βλέπουμε τον κόσμο όπως πραγματικά είναι – ένα σύνολο αλληλένδετων υπάρξεων που μοιράζονται την ίδια ουσία, την ίδια επιθυμία για ειρήνη, αγάπη και κατανόηση.