περιγραφή δια ζώσης συνάντησης:

ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ 4 (23 Φεβ 2024)

• Στόχος μας είναι η έσω στροφή, να μάθουμε να μπαίνουμε μέσα μας. Αυτό επιτυγχάνεται α) Με προοδευτικές ασκήσεις (από "χονδροειδείς" σε πιο λεπτοφυείς), β) Με θεωρία (δεν μπορούμε να πετάξουμε το μυαλό).

α) Οι ασκήσεις στην αρχή είναι χονδροειδεις, αρχίζουμε να παρατηρούμε πχ πως ο σκελετός μας , η λεκάνη μας κτλ τοποθετούνται στον χώρο. β) Μετά αρχίζουμε να νοιώθουμε την ενέργεια μας η οποία σχετίζεται με την αναπνοή (μπορούμε να επιδράσουμε στην βιοενέργεια μέσω της αναπνοής). γ) Μετά πηγαίνουμε στα συναισθήματα και στο πως μπρούμε να χρησιμοποιήσουμε τα συναισθήματά μας, για να επηρεάσουμε ολόκληρο το σύστημά μας. δ) Μετά ίσως να ασχοληθούμε στο πως να χρησιμοποιήσουμε τα συναισθήματα μας για να επηρεάσουμε το "εκεί έξω".

• ΤΟ ΑΥΤΟΝΟΜΟ ΝΕΥΡΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ (ΑΝΣ) ΧΩΡΙΖΕΤΑΙ ΣΕ ΣΥΜΠΑΘΗΤΙΚΟ Κ ΣΕ ΠΑΡΑΣΥΜΠΑΘΗΤΙΚΟ ΝΕΥΡΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ. Όταν βιώνω απειλή το ΑΝΣ λειτουργεί ασύγχρονα, σαν να τσακώνεται το συμπαθητικό με το παρασυμπαθητικό ΝΣ.

Το συμπαθητικό ΝΣ είναι το γκάζι, που μας βαζει σε εγρήγορση. Αυξάνει την ταχύτητα από τα όργανά μας και μας προετοιμάζει να αντιμετωπίσουμε κάποια ενδεχόμενη απειλή. Ενεργοποιείται με την εισπνοή.

Το παρασυμπαθητικο ΝΣ είναι το φρένο που μας χαλαρώνει. Εκεί γίνεται η θεραπεία και η ανάπτυξη. Ενεργοποιείται με την εκπνοή.

• 1. ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

(-) Ερέθισμα – συναίσθημα – πεποίθηση(σκέψη) – αντίδραση.

(-) Μαθαίνω να είμαι παρατηρητής.

(-) Όσο γεμίζω το τετράδιο τόσο περισσότερα πράγματα αρχίζει να παρατηρεί το μυαλό κατά την διάρκεια της ημέρας. Με το γράψιμο εκπαιδεύω το μυαλό μου, και αρχίζει να λειτουργεί από μόνο του.

(-) Μπορώ να το συμπληρώνω, είτε αφιερώνοντας 10-15 λεπτά, γράφοντας τα ερεθίσματα που με απασχόλησαν καθ'ολη την διάρκεια της ημέρας, είτε την στιγμή που συμβαίνει το γεγονός, να σταματάω και να το αναλύω.

(-) Μπορώ να χρησιμοποιήσω μικρό τετράδιο για να το έχω πάντοτε μαζί μου.

(-) Τι σκέφτηκα, που μου γεννάει το συγκεκριμένο συναίσθημα, και όχι τι σκέφτηκα γενικά. Το μυαλό έχει την τάση να πλατειάζει. Χρειάζεται να είμαι εστιασμένος, σαν να τραβάω μια φωτογραφία και να αναλύω αυτή.

(-) Χρειάζεται να ανακαλύψω τα μοτιβα σκέψης που έχω. (τι με χάλασε, πως έννοιωσα, τι σκέφτηκα;)Αυτά τα μοτίβα είναι οι πειρατές μου και πρέπει να τα λύσω.

(-) Ο φόβος είναι δευτερογεννες συναίσθημα. Από πίσω υπάρχει κάτι άλλο, ένας κίνδυνος. Ρωτάω "τι κινδυνεύει";

• 2. ΚΑΡΔΙΑΚΗ ΑΝΑΠΝΟΗ. Να μάθω να έρχομαι στο κέντρο μου (είναι το stop!)

(-) Εστιάζομαι στην επαφή του σώματός μου με την επιφάνεια που κάθομαι.

(-) Η σπονδυλική μου στήλη τεντώνει ελαφρα προς τα πάνω χωρίς να σφίγγομαι (πηγούνι προς το στήθος).

(-) Αναπνέω πιο αργα-πιό βαθειά- ισόχρονα.

(-)Φαντάζομαι ότι μπαινει-βγαίνει ο αέρας απο την καρδιά μου για να μην σκέφτεται ο νους

Χρειάζεται όμως να διευκολύνω το σώμα μου και να τουθυμίζω σταθερά, καθημερινά, όσο πιό συχνά μπορώ, την κατάσταση στην οποία θέλω να βρίσκομαι. (Ξεκινάω από 5 λεπτα, δυο φορές την ημέρα). Δίνω έναν βηματισμόστο ΑΝΣ. Με την καρδιακή αναπνοή δίνω στο σώμα μου το μήνυμα ότι είμαι ασφαλής. Όταν είμαι ασφαλής λειτουργεί με απόλυτη αρμονία. Στόχος μας είναι να εναρμονίσουμε το σύστημά μας και να το φέρουμε σε ισορροπία, και όχι να το καταστείλουμε, να χαλαρώσουμε. Γι'αυτό δεν κάνω μόνο εκπνοές.

• 3. ΑΣΚΗΣΗ ΣΥΝΟΧΗΣ

(-) Θυμάμαι μια εμπειρία που έννοιωσα ωραία (Γεγονός, πρόσωπο, τοπίο,ζωακι κτλ).

(-) Κατεβάζω το συναίσθημα από το κεφάλι στην καρδιά, Δεν πειράζει εάν δεν μπορώ να ονομάσω το συναίσθημα. Το νοιώθω.

(-)Αναπνέω το συναίσθημα (μην αναρρωτηθείς πως. Απλά κάντο)

(-) Χάιδεύω την καρδιά μου

(-) Με την εισπνοή νοιώθω το συναίσθημα να ποτίζει όλα μου τα κύτταρα, ένα προς ένα.

(-)Με την εκπνοή βλέπω το συναίσθημα να πλημμυρίζει τον χώρο που βρίσκομαι.

(-)Σημείωσε σε ένα χαρτι ολα τα γεγονότα που σου δημιουργούν τα συναισθηματα που θέλεις να νοιώθεις, για να μην ψαχνεις κάθε φορά.

• ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΕΜΠΙΣΤΕΥΤΟΥΜΕ ότι αυτη η διδασκαλία είναι αρκετή και ότι δεν χρειαζόμαστε κάτι άλλο.

Περνάνε τα χρόνια και τρέχουμε από δάσκαλο σε δάσκαλο και από σύστημα σε σύστημα, δοκιμάζοντας διάφορα πράγματα, και στην ουσία βιώνουμε αποτυχία, ότι δεν τα καταφέρνουμε και ότι δεν δουλεύει τίποτα. Η λύση είναι μέσα μας, ο δάσκαλος είμαστε εμείς. Το σύστημα στο οποίο εξασκούμαστε μοιάζει με πολέμικη τέχνη. Στην αρχή λειτουργεί το μυαλό και μετά αυτοματοποιείται. Υπάρχουν επίσης ζώνες, βαθμίδες εξέλιξης. Από κίτρινη σε μαύρη ζώνη κτλ. (το ίδιο συμβαίνει και με το χορό και με την εκμάθηση ενός μουσικού οργάνου κτλ).

• ΑΝΘΕΚΤΙΚΟΤΗΤΑ, δεν ειναι το να αντέχω σε κακουχίες και δυσκολίες. Είναι το να μπορώ, μόλις χαλάει το σχήμα μου και πιέζομαι, να επανέρχομαι εκεί που ήμουν. Να ανακάμπτω και να ανακάμπτω γρήγορα. • ΤΟ ΣΩΜΑ ΜΑΘΑΙΝΕΙ ΣΙΓΑ ΣΙΓΑ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΝΕΙ ΑΠΟ ΜΟΝΟ ΤΟΥ• ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΑΣ ΔΥΣΚΟΛΕΥΕΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΟΣΟ ΑΠΛΟ ΕΙΝΑΙ

Ασκήσεις μαθήματος

i. Ημερολόγιο - καρδιακή αναπνοή - άσκηση συνοχής. Οι ασκήσεις 1-3 είναι η καθημερινή μου πρακτική και χρειάζεται να τις κάνω κτήμα μου για να προχωρήσω παρακάτω.Είναι η κίτρινη ζώνη μου.ii. Παρατηρώ την "ρόδα των συναισθημάτων", και ανακαλώ από την μνήμη μου πότε έχω νοιώσει έτσι ξανά. iii. Φτιάχνω μια ομάδα στο internet και όταν κάποιος κάνει αναπνοές και μπαίνει σε συνοχή στέλνει ένα σήμα, μια καρδούλα για παράδειγμα, ώς ένδειξη συμπαράστασης.

Εθελοντής. Γιώργος Κιτσάκης